Shri Digambar Jain Swadhyay Mandir Trust, Songadh - 364250
శ్రీ దిగంబర జైన స్వాధ్యాయమందిర ట్రస్ట, సోనగఢ - ౩౬౪౨౫౦
प्रथमतस्तावत् ‘सिरिगुरु’ इत्यादिमोक्षस्वरूपकथनमुख्यत्वेन दोहकसूत्राणि दशकम्, अत ऊर्ध्वं
‘दंसणु णाणु’ इत्याद्येकसूत्रेण मोक्षफ लं, तदनन्तरं ‘जीवहं मोक्खहं हेउ वरु’
इत्याद्येकोनविंशतिसूत्रपर्यन्तं निश्चयव्यवहारमोक्षमार्गमुख्यतया व्याख्यानम्, अथानन्तरम-
भेदरत्नत्रयमुख्यत्वेन ‘जो भत्तउ’ इत्यादि सूत्राष्टकम्, अत ऊर्ध्वं समभावमुख्यत्वेन ‘कम्मु
पुरक्किउ’ इत्यादिसूत्राणि चतुर्दश, अथानन्तरं पुण्यपापसमानमुख्यत्वेन ‘बंधहं मोक्खहं हेउ णिउ’
इत्यादिसूत्राणि चतुर्दश, अत ऊर्ध्वम् एकचत्वारिंशत्सूत्रपर्यन्तं प्रक्षेपकान् विहाय
शुद्धोपयोगस्वरूपमुख्यत्वमिति समुदायपातनिका । तत्र प्रथमतः एकचत्वारिंशन्मध्ये ‘सुद्धहं संजमु’
इत्यादिसूत्रपञ्चकपर्यन्तं शुद्धोपयोगमुख्यतया व्याख्यानम्, अथानन्तरं ‘दाणिं लब्भइ’
బీజో మహాధికార (దోహక సూత్రో – ౨౧౪)
త్యారపఛీ బీజా మహాధికారనీ (దోహకసూత్రో ౨౧౪) శరూఆతమాం మోక్ష, మోక్షఫళ, అనే
మోక్షమార్గనుం స్వరూప కహేవామాం ఆవే ఛే. (౧) త్యాం ప్రథమ జ మోక్ష స్వరూపనా కథననీ ముఖ్యతాథీ
‘‘सिरिगुरु’’ ఇత్యాది దస దోహకసూత్రో ఛే, (౨) త్యారపఛీ ‘‘दंसणु णाणु’’ ఏ ఏక సూత్రథీ
మోక్షనుం ఫళ దర్శావ్యుం ఛే, (౩) త్యారపఛీ ‘‘जीवहं मोक्खहं हेउ वरु’’ ఇత్యాది ఓగణీస సూత్ర
సుధీ నిశ్చయవ్యవహారమోక్షమార్గనీ ముఖ్యతాథీ వ్యాఖ్యాన కర్యుం ఛే, (౪) త్యారపఛీ అభేదరత్నత్రయనీ
ముఖ్యతాథీ ‘‘जो भत्तउ’’ ఇత్యాది ఆఠ సూత్రో ఛే, (౫) త్యారపఛీ సమభావనీ ముఖ్యతాథీ ‘‘कम्मु
पुरक्किउ’’ ఇత్యాది చౌద సూత్రో ఛే, (౬) త్యారపఛీ పుణ్య పాపనీ సమానతానీ ముఖ్యతాథీ ‘‘बंधहं
मोक्खहं हेउ णिउ’’ ఇత్యాది చౌద సూత్రో ఛే.
త్యార పఛీ ప్రక్షేపకోనే ఛోడీనే ఏకతాలీస సూత్రో సుధీ శుద్ధోపయోగనా స్వరూపనీ ముఖ్యతా
ఛే. ఏ ప్రమాణే సముదాయపాతనికా జాణవీ.
(౭) తే ఏకతాలీస సూత్రోమాంథీ ప్రథమ ‘‘सुद्धहं संजमु’’ ఇత్యాది పాంచ సూత్రో సుధీ
శుద్ధోపయోగనీ ముఖ్యతాథీ వ్యాఖ్యాన ఛే, (౮) త్యారపఛీ ‘दाणिं लब्भइ’ ఇత్యాది పందర సూత్రో
౪ ]యోగీన్దుదేవవిరచిత: [ పాతనికా
और मोक्षमार्ग इनका स्वरूप कहा है, उसमें प्रथम ही ‘सिरिगुरु’ इत्यादि मोक्ष रूपके कथनकी
मुख्यताकर दस दोहे, ‘दंसण णाणु’ इत्यादि एक दोहाकर मोक्षका फ ल, निश्चय व्यवहार
मोक्षमार्गकी मुख्यताकर ‘जीवहं मोक्खहं हेउ वरु’ इत्यादि उन्नीस दोहे, अभेदरत्नत्रयकी
मुख्यताकर ‘जो भत्तउ’ इत्यादि आठ दोहे, समभावकी मुख्यताकर ‘कम्मु पुरक्किउ’ इत्यादि
चौदह दोहे पुण्य-पापकी समानताकी मुख्यता कर ‘बंधहं मोक्खहं हेउ णिउ’ इत्यादि चौदह दोहे
हैं, और शुद्धोपयोगके स्वरूपकी मुख्यताकर प्रक्षेपकोंके बिना इकतालीस दोहे पर्यंत व्याख्यान
है । उन इकतालीस दोहोंमें से प्रथम ही ‘सुद्धहं संजमु’ इत्यादि पाँच दोहा तक शुद्धोपयोगके
व्याख्यानकी मुख्यता है, ‘दाणिं लब्भइ’ इत्यादि पंद्रह दोहा पर्यंत वीतराग स्वसंवेदनज्ञानकी