Pravachan Ratnakar-Gujarati (Devanagari transliteration). Gatha: 201-202.

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 2021 of 4199

 

गाथा २०१–२०२
कथं रागी न भवति सम्यग्द्रष्टिरिति चेत्–
परमाणुमित्तयं पि हु रागादीणं तु विज्जदे जस्स।
ण वि सो जाणदि अप्पाणयं तु सव्वागमधरो वि।। २०१।।
अप्पाणमयाणंतो अणप्पयं चावि सो अयाणंतो।
कह होदि सम्मदिट्ठी जीवाजीवे अयाणंतो।। २०२।।
परमाणुमात्रमपि खलु रागादीनां तु विद्यते यस्य।
नापि स जानात्यात्मानं तु सर्वागमधरोऽपि।। २०१।।
आत्मानमजानन् अनात्मानं चापि सोऽजानन्।
कथं भवति सम्यग्द्रष्टिर्जीवाजीवावजानन्।।
२०२।।
हवे पूछे छे के रागी (जीव) केम सम्यग्द्रष्टि न होय? तेनो उत्तर कहे छेः-
अणुमात्र पण रागादिनो सद्भाव वर्ते जेहने,
ते सर्वआगमधर भले पण जाणतो नहि आत्मने; २०१.
नहि जाणतो ज्यां आत्मने ज, अनात्म पण नहि जाणतो,
ते केम होय सुद्रष्टि जे जीव–अजीवने नहि जाणतो? २०२.
गाथार्थः– [खलु] खरेखर [यस्य] जे जीवने [रागादीनां तु परमाणुमात्रम्

अपि] परमाणुमात्र-लेशमात्र-पण रागादिक [विद्यते] वर्ते छे [सः] ते जीव [सर्वागमधरः अपि] भले सर्व आगम भणेलो होय तोपण [आत्मानं तु] आत्माने [न अपि जानाति] नथी जाणतो; [च] अने [आत्मानम्] आत्माने [अजानन्] नहि जाणतो थको [सः] ते [अनात्मानं अपि] अनात्माने (परने) पण [अजानन्] नथी जाणतो; [जीवाजीवौ] ए रीते जे जीव अने अजीवने [अजानन्] नथी जाणतो ते [सम्यग्द्रष्टिः] सम्यग्द्रष्टि [कथं भवति] केम होई शके?

टीकाः– जेने रागादि अज्ञानमय भावोना लेशमात्रनो पण सद्भाव छे ते भले श्रुतकेवळी जेवो हो तोपण ज्ञानमय भावना अभावने लीधे आत्माने नथी जाणतो; अने जे आत्माने नथी जाणतो ते अनात्माने पण नथी जाणतो कारण के स्वरूपे सत्ता अने पररूपे असत्ता-ए बन्ने वडे एक वस्तुनो निश्चय थाय छे;