अथ शुभपरिणामाधिकारप्रारम्भः ।
तेजो दिट्ठी णाणं इड्ढी सोक्खं तहेव ईसरियं तिहुवणपहाणदइयं तेजः प्रभामण्डलं, जगत्त्रयकालत्रयवस्तुगतयुगपत्सामान्यास्तित्वग्राहकं केवलदर्शनं, तथैव समस्तविशेषास्तित्वग्राहकं केवलज्ञानं, ऋद्धिशब्देन समवसरणादिलक्षणा विभूतिः, सुखशब्देनाव्याबाधानन्तसुखं, तत्पदाभि- लाषेण इन्द्रादयोऽपि भृत्यत्वं कुर्वन्तीत्येवंलक्षणमैश्वर्यं, त्रिभुवनाधीशानामपि वल्लभत्वं दैवं भण्यते । माहप्पं जस्स सो अरिहो इत्थंभूतं माहात्म्यं यस्य सोऽर्हन् भण्यते । इति वस्तुस्तवनरूपेण नमस्कारं कृतवन्तः ।।“ “ “ “ “
पणमामि नमस्करोमि पुणो पुणो पुनः पुनः । कम् । तं सिद्धं परमागमप्रसिद्धं सिद्धम् । कथंभूतम् । गुणदो अधिगदरं अव्याबाधानन्तसुखादिगुणैरधिकतरं समधिकतरगुणम् । पुनरपि कथं-
अहीं शुभ परिणामनो अधिकार शरू थाय छे.
हवे इन्द्रियसुखना स्वरूप संबंधी विचार उपाडतां – आरंभतां, तेना (इन्द्रियसुखना) साधननुं ( – शुभोपयोगनुं) स्वरूप कहे छेः —
अन्वयार्थः — [देवतायतिगुरुपूजासु] देव, गुरु ने यतिनी पूजामां, [दाने च एव] दानमां, [सुशीलेषु वा] सुशीलोमां [उपवासादिषु] तथा उपवासादिकमां [रक्तः आत्मा] रक्त आत्मा [शुभोपयोगात्मकः] शुभोपयोगात्मक छे.