समासन्नमहादुःखसङ्कटः कथमात्मानमविप्लुतं लभते । अतो मया मोहवाहिनीविजयाय बद्धा कक्षेयम् ।।७९।।
जो जाणदि अरहंतं दव्वत्तगुणत्तपज्जयत्तेहिं । सो जाणदि अप्पाणं मोहो खलु जादि तस्स लयं ।।८०।।
यो हि नामार्हन्तं द्रव्यत्वगुणत्वपर्ययत्वैः परिच्छिनत्ति स खल्वात्मानं परिच्छिनत्ति, व्यतिरेकरूपेण दृढयति — चत्ता पावारंभं पूर्वं गृहवासादिरूपं पापारम्भं त्यक्त्वा समुट्ठिदो वा सुहम्मि चरियम्हि सम्यगुपस्थितो वा पुनः । क्व । शुभचरित्रे । ण जहदि जदि मोहादी न त्यजति यदि चेन्मोहरागद्वेषान् ण लहदि सो अप्पगं सुद्धं न लभते स आत्मानं शुद्धमिति । इतो विस्तरः — कोऽपि मोक्षार्थी परमोपेक्षालक्षणं परमसामायिकं पूर्वं प्रतिज्ञाय पश्चाद्विषयसुखसाधकशुभोपयोगपरिणत्या मोहितान्तरङ्गः सन् निर्विकल्पसमाधिलक्षणपूर्वोक्तसामायिकचारित्राभावे सति निर्मोहशुद्धात्मतत्त्वप्रति- पक्षभूतान् मोहादीन्न त्यजति यदि चेत्तर्हि जिनसिद्धसदृशं निजशुद्धात्मानं न लभत इति सूत्रार्थः ।।७९।। निकट छे एवो, शुद्ध ( – विकार रहित, निर्मळ) आत्माने केम पामे? (न ज पामे.) तेथी मोहनी सेना उपर विजय मेळववा माटे में कमर कसी छे. ७९.
हवे, ‘मारे मोहनी सेनाने कई रीते जीतवी’ — एम (तेने जीतवानो) उपाय विचारे छेः —
अन्वयार्थः — [यः] जे [अर्हन्तं] अर्हंतने [द्रव्यत्वगुणत्वपर्ययत्वैः] द्रव्यपणे, गुणपणे अने पर्यायपणे [जानाति] जाणे छे, [सः] ते [आत्मानं] (पोताना) आत्माने [जानाति] जाणे छे अने [तस्य मोहः] तेनो मोह [खलु] अवश्य [लयं याति] लय पामे छे.
टीकाः — जे खरेखर अर्हंतने द्रव्यपणे, गुणपणे अने पर्यायपणे जाणे छे ते