न खलु द्रव्यात्पृथग्भूतो गुण इति वा पर्याय इति वा कश्चिदपि स्यात्; यथा सुवर्णात्पृथग्भूतं तत्पीतत्वादिकमिति वा तत्कुण्डलत्वादिकमिति वा । अथ तस्य तु द्रव्यस्य स्वरूपवृत्तिभूतमस्तित्वाख्यं यद्द्रव्यत्वं स खलु तद्भावाख्यो गुण एव भवन् किं हि द्रव्यात्पृथग्भूतत्वेन वर्तते । न वर्तत एव । तर्हि द्रव्यं सत्ताऽस्तु स्वयमेव ।।११०।।
अन्वयार्थः — [इह] आ विश्वमां [गुणः इति वा कश्चित्] गुण एवुं कोई [पर्यायः इति वा] के पर्याय एवुं कोई, [द्रव्यं विना न अस्ति] द्रव्य विना ( – द्रव्यथी जुदुं) होतुं नथी; [द्रव्यत्वं पुनः भावः] अने द्रव्यत्व ते भाव छे (अर्थात् अस्तित्व ते गुण छे); [तस्मात्] तेथी [द्रव्यं स्वयं सत्ता] द्रव्य पोते सत्ता (अर्थात् अस्तित्व) छे.
टीकाः — खरेखर द्रव्यथी पृथग्भूत (जुदुं) गुण एवुं कोई के पर्याय एवुं कोई पण न होय; — जेम सुवर्णथी पृथग्भूत तेनी पीळाश आदि के तेनुं कुंडळपणुं आदि होतां नथी तेम. हवे, ते द्रव्यना स्वरूपनी वृत्तिभूत ‘अस्तित्व’ नामथी कहेवातुं जे द्रव्यत्व ते तेनो ‘भाव’नामथी कहेवातो गुण ज होवाथी, शुं ते द्रव्यथी पृथक्पणे वर्ते छे? नथी ज वर्ततुं. तो पछी द्रव्य स्वयमेव (पोते ज) सत्ता हो. ११०.