जो जाणादि जिणिंदे पेच्छदि सिद्धे तहेव अणगारे ।
विशिष्टक्षयोपशमदशाविश्रान्तदर्शनचारित्रमोहनीयपुद्गलानुवृत्तिपरत्वेन परिगृहीत- शोभनोपरागत्वात् परमभट्टारकमहादेवाधिदेवपरमेश्वरार्हत्सिद्धसाधुश्रद्धाने समस्तभूतग्रामानु- कम्पाचरणे च प्रवृत्तः शुभ उपयोगः ।।१५७।।
अथाशुभोपयोगस्वरूपं प्ररूपयति — व्याख्याति — जो जाणादि जिणिंदे यः कर्ता जानाति । कान् । अनन्तज्ञानादिचतुष्टयसहितान् क्षुधाद्यष्टा- दशदोषरहितांश्च जिनेन्द्रान् । पेच्छदि सिद्धे पश्यति । कान् । ज्ञानावरणाद्यष्टकर्मरहितान्सम्यक्त्वाद्यष्ट- गुणान्तर्भूतानन्तगुणसहितांश्च सिद्धान् । तहेव अणगारे तथैवानागारान् । अनागारशब्दवाच्यान्निश्चय- व्यवहारपञ्चाचारादियथोक्तलक्षणानाचार्योपाध्यायसाधून् । जीवेसु साणुकंपो त्रसस्थावरजीवेषु सानुकम्पः सदयः । उवओगो सो सुहो स इत्थंभूत उपयोगः शुभो भण्यते । स च कस्य भवति । तस्स तस्य पूर्वोक्त-
अन्वयार्थः — [यः] जे [जिनेन्द्रान्] जिनेंन्द्रोने [जानाति] जाणे छे, [सिद्धान् तथैव अनागारान्] सिद्धोने तथा अणगारोने (आचार्यो, उपाध्यायो अने साधुओने) [पश्यति] श्रद्धे छे, [जीवेषु सानुकम्पः] जीवो प्रत्ये अनुकंपायुक्त छे, [तस्य] तेने [सः] ते [शुभः उपयोगः] शुभ उपयोग छे.
टीकाः — विशिष्ट (खास प्रकारनी) क्षयोपशमदशामां रहेलां दर्शनमोहनीय अने चारित्रमोहनीयरूप पुद्गलो अनुसार परिणतिमां लागेलो होवाने लीधे शुभ *उपराग ग्रह्यो होवाथी, जे (उपयोग) परम भट्टारक, महा देवाधिदेव, परमेश्वर एवा अर्हंतनी, सिद्धनी अने साधुनी श्रद्धा करवामां तथा समस्त जीवसमूहनी अनुकंपा आचरवामां प्रवर्ते छे, ते शुभ उपयोग छे. १५७.
हवे अशुभ उपयोगनुं स्वरूप प्ररूपे छेः — प्र. ३९
*उपरागनो अर्थ २४८मा पाने पदटिप्पणमां जुओ.