शरीरं च वाचं च मनश्च परद्रव्यत्वेनाहं प्रपद्ये; ततो न तेषु कश्चिदपि मम पक्षपातोऽस्ति, सर्वत्राप्यहमत्यन्तं मध्यस्थोऽस्मि । तथाहि — न खल्वहं शरीरवाङ्मनसां स्वरूपाधारभूतमचेतनद्रव्यमस्मि; तानि खलु मां स्वरूपाधारमन्तरेणाप्यात्मनः स्वरूपं धारयन्ति । ततोऽहं शरीरवाङ्मनःपक्षपातमपास्यात्यन्तं मध्यस्थोऽस्मि । न च मे शरीरवाङ्मनःकारणा- चेतनद्रव्यत्वमस्ति; तानि खलु मां कारणमन्तरेणापि कारणवन्ति भवन्ति । ततोऽहं तत्कारणत्वपक्षपातमपास्यास्म्ययमत्यन्तं मध्यस्थः । न च मे स्वतन्त्रशरीरवाङ्मनःकारकाचेतन- द्रव्यत्वमस्ति; तानि खलु मां कर्तारमन्तरेणापि क्रियमाणानि । ततोऽहं तत्कर्तृत्व- पक्षपातमपास्यास्म्ययमत्यन्तं मध्यस्थः । न च मे स्वतन्त्रशरीरवाङ्मनःकारकाचेतनद्रव्य- प्रयोजकत्वमस्ति; तानि खलु मां कारकप्रयोजकमन्तरेणापि क्रियमाणानि । ततोऽहं तत्कारक- प्रयोजकत्वपक्षपातमपास्यास्म्ययमत्यन्तं मध्यस्थः । न च मे स्वतन्त्रशरीरवाङ्मनःकारका- स्वशुद्धात्मभावनाविषये यत्कृतकारितानुमतस्वरूपं तद्विलक्षणं यन्मनोवचनकायविषये कृतकारितानु- मतस्वरूपं तन्नाहं भवामि । ततः कारणात्तत्पक्षपातं मुक्त्वात्यन्तमध्यस्थोऽस्मीति तात्पर्यम् ।।१६०।।
टीकाः — शरीर, वाणी अने मनने हुं परद्रव्यपणे समजुं छुं; तेथी तेमनां प्रत्ये मने कांई पण पक्षपात नथी, (ते) बधांय प्रत्ये हुं अत्यंत मध्यस्थ छुं. ते आ प्रमाणेः
खरेखर हुं शरीर, वाणी अने मनना स्वरूपना आधारभूत एवुं अचेतनद्रव्य नथी; हुं स्वरूप -आधार विना पण (अर्थात् हुं तेमना स्वरूपनो आधार होया विना पण) तेओ खरेखर पोताना स्वरूपने धारे छे. माटे हुं शरीर, वाणी अने मननो पक्षपात छोडी अत्यंत मध्यस्थ छुं.
वळी हुं शरीर, वाणी अने मननुं कारण एवुं अचेतनद्रव्य नथी; हुं कारण विना पण (अर्थात् हुं कारण होया विना पण) तेओ खरेखर कारणवाळां छे. माटे तेमना कारणपणानो पक्षपात छोडी हुं आ अत्यंत मध्यस्थ छुं.
वळी हुं स्वतंत्रपणे शरीर, वाणी अने मननुं कारक ( – करनारुं, कर्ता) एवुं अचेतनद्रव्य नथी; हुं कर्ता विना पण तेओ खरेखर कराय छे. माटे तेमना कर्तापणानो पक्षपात छोडी हुं आ अत्यंत मध्यस्थ छुं.
वळी हुं स्वतंत्रपणे शरीर, वाणी अने मननुं कारक ( – करनारुं, कर्ता) एवुं जे अचेतनद्रव्य तेनो प्रयोजक नथी; हुं कर्ता -प्रयोजक विना पण (अर्थात् हुं तेमना कर्तानो प्रयोजक — तेमनो करावनार – होया विना पण) तेओ खरेखर कराय छे. माटे तेमना कर्ताना प्रयोजकपणानो (करावनारपणानो) पक्षपात छोडी हुं आ अत्यंत मध्यस्थ छुं.
वळी हुं स्वतंत्रपणे शरीर, वाणी अने मननुं कारक ( – करनारुं) जे अचेतनद्रव्य