यतस्तदविनाभाविना अप्रयताचारत्वेन प्रसिद्धयदशुद्धोपयोगसद्भावः षटकायप्राण- व्यपरोपप्रत्ययबन्धप्रसिद्धया हिंसक एव स्यात् । यतश्च तद्विनाभाविना प्रयताचारत्वेन
उच्चालियम्हि पाए उत्क्षिप्ते चालिते सति पादे । कस्य । इरियासमिदस्स ईर्यासमितितपोधनस्य । क्व । णिग्गमत्थाए विवक्षितस्थानान्निर्गमस्थाने । आबाधेज्ज आबाध्येत पीडयेत । स कः । कुलिंगं सूक्ष्मजन्तुः । न केवलमाबाध्येत, मरिज्ज म्रियतां वा । किं कृत्वा । तं जोगमासेज्ज तं पूर्वोक्तं पादयोगं पादसंघट्टनमाश्रित्य प्राप्येति । ण हि तस्स तण्णिमित्तो बंधो सुहुमो य देसिदो समये न हि तस्य तन्निमित्तो बन्धः सूक्ष्मोऽपि देशितः समये; तस्य तपोधनस्य तन्निमित्तो सूक्ष्मजन्तुघातनिमित्तो बन्धः सूक्ष्मोऽपि स्तोकोऽपि नैव दृष्टः समये परमागमे । दृष्टान्तमाह – मुच्छा परिग्गहो च्चिय मूर्च्छा परिग्रहश्चैव अज्झप्प- पमाणदो दिट्ठो अध्यात्मप्रमाणतो दृष्ट इति । अयमत्रार्थः — ‘मूर्च्छा परिग्रहः’ इति सूत्रे यथाध्यात्मानुसारेण मूर्च्छारूपरागादिपरिणामानुसारेण परिग्रहो भवति, न च बहिरङ्गपरिग्रहानुसारेण; तथात्र सूक्ष्म- जन्तुघातेऽपि यावतांशेन स्वस्थभावचलनरूपा रागादिपरिणतिलक्षणभावहिंसा तावतांशेन बन्धो भवति,
हवे, सर्वथा अंतरंग छेद निषेध्य – त्याज्य छे एम उपदेशे छेः —
अन्वयार्थः — [अयताचारः श्रमणः] अप्रयत आचारवाळो श्रमण [षट्सु अपि कायेषु] छये काय संबंधी [वधकरः] वधनो करनार [इति मतः] मानवामां – कहेवामां आव्यो छे; [यदि] जो [नित्यं] सदा [यतं चरति] प्रयतपणे आचरण करे तो [जले कमलम् इव] जळमां कमळनी माफक [निरुपलेपः] निर्लेप कहेवामां आव्यो छे.
टीकाः — अशुद्धोपयोग विना जे होतो नथी एवा अप्रयत आचार वडे प्रसिद्ध थतो ( – जाणवामां आवतो) अशुद्धोपयोगनो सद्भाव हिंसक ज छे, कारण के छ कायना प्राणोना व्यपरोपना आश्रये थता बंधनी प्रसिद्धि छे; अने अशुद्धोपयोग विना जे होय छे एवा प्रयत आचार वडे प्रसिद्ध थतो अशुद्धोपयोगनो असद्भाव अहिंसक ज छे, कारण
४००प्रवचनसार[ भगवानश्रीकुंदकुंद-