प्रसिद्धयदशुद्धोपयोगासद्भावः परप्रत्ययबन्धलेशस्याप्यभावाज्जलदुर्ललितं कमलमिव निरुपलेपत्व- प्रसिद्धेरहिंसक एव स्यात् । ततस्तैस्तैः सर्वैः प्रकारैरशुद्धोपयोगरूपोऽन्तरङ्गच्छेदः प्रतिषेध्यो यैर्यैस्तदायतनमात्रभूतः परप्राणव्यपरोपरूपो बहिरङ्गच्छेदो दूरादेव प्रतिषिद्धः स्यात् ।।२१८।।
हवदि व ण हवदि बंधो मदम्हि जीवेऽध कायचेट्ठम्हि ।
बंधो धुवमुवधीदो इदि समणा छड्डिया सव्वं ।।२१९।।
न च पादसंघट्टनमात्रेण । तस्य तपोधनस्य रागादिपरिणतिलक्षणभावहिंसा नास्ति । ततः
कारणाद्बन्धोऽपि नास्तीति ।।“१५ – १६।। अथ निश्चयहिंसारूपोऽन्तरङ्गच्छेदः सर्वथा प्रतिषेध्य
इत्युपदिशति — अयदाचारो निर्मलात्मानुभूतिभावनालक्षणप्रयत्नरहितत्वेन अयताचारः प्रयत्नरहितः ।
स कः । समणो श्रमणस्तपोधनः । छस्सु वि कायेसु वधकरो त्ति मदो षट्स्वपि कायेषु वधकरो
हिंसाकर इति मतः सम्मतः कथितः । चरदि आचरति वर्तते । कथं । यथा भवति जदं यतं
यत्नपरं, जदि यदि चेत्, णिच्चं नित्यं सर्वकालं तदा कमलं व जले णिरुवलेवो कमलमिव जले निरुपलेप
इति । एतावता किमुक्तं भवति — शुद्धात्मसंवित्तिलक्षणशुद्धोपयोगपरिणतपुरुषः षड्जीवकुले लोके
विचरन्नपि यद्यपि बहिरङ्गद्रव्यहिंसामात्रमस्ति, तथापि निश्चयहिंसा नास्ति । ततः कारणाच्छुद्ध-
परमात्मभावनाबलेन निश्चयहिंसैव सर्वतात्पर्येण परिहर्तव्येति ।।२१८।। अथ बहिरङ्गजीवघाते बन्धो
के परना आश्रये थता लेश पण बंधनो अभाव होवाने लीधे, जळमां झूलता कमळनी माफक, निर्लेपपणानी प्रसिद्धि छे; माटे ते ते सर्व प्रकारे अशुद्धोपयोगरूप अंतरंग छेद निषेध्य – छोडवायोग्य छे, के जे जे प्रकारे तेना आयतनमात्रभूत परप्राणव्यपरोपरूप बहिरंग छेद अत्यंत निषिद्ध होय.
भावार्थः — शास्त्रमां अप्रयत -आचारवंत अशुद्धोपयोगीने छ कायनो हिंसक कह्यो छे अने प्रयत -आचारवंत शुद्धोपयोगीने अहिंसक कह्यो छे, तेथी शास्त्रमां जे जे प्रकारे छ कायनी हिंसानो निषेध करवामां आव्यो होय, ते ते सर्व प्रकारे अशुद्धोपयोगनो निषेध समजवो. २१८.
हवे उपधिने (-परिग्रहने) एकांतिक अंतरंग -छेदपणुं होवाथी उपधि अंतरंग छेदनी माफक छोडवायोग्य छे एम उपदेशे छेः —