असुभोवओगरहिदा सुद्धुवजुत्ता सुहोवजुत्ता वा । णित्थारयंति लोगं तेसु पसत्थं लहदि भत्तो ।।२६०।।
यथोक्तलक्षणा एव श्रमणा मोहद्वेषाप्रशस्तरागोच्छेदादशुभोपयोगवियुक्ताः सन्तः, सकलकषायोदयविच्छेदात् कदाचित् शुद्धोपयुक्ताः प्रशस्तरागविपाकात्कदाचिच्छुभोपयुक्ताः, स्वयं मोक्षायतनत्वेन लोकं निस्तारयन्ति; तद्भक्तिभावप्रवृत्तप्रशस्तभावा भवन्ति परे च पुण्यभाजः ।।२६०।। भक्तो भव्यवरपुण्डरीकः प्रशस्तफलभूतं स्वर्गं लभते, परंपरया मोक्षं चेति भावार्थः ।।२६०।। एवं पात्रापात्रपरीक्षाकथनमुख्यतया गाथाषटकेन तृतीयस्थलं गतम् । इत ऊर्ध्वं आचारकथितक्रमेण पूर्वं कथितमपि पुनरपि दृढीकरणार्थं विशेषेण तपोधनसमाचारं कथयति । अथाभ्यागततपोधनस्य दिनत्रयपर्यन्तं सामान्यप्रतिपत्तिं, तदनन्तरं विशेषप्रतिपत्तिं दर्शयति — वट्टदु वर्तताम् । स कः । अत्रत्य
हवे अविपरीत फळनुं कारण एवुं जे ‘अविपरीत कारण’ ते विशेष समजावे छेः —
अन्वयार्थः — [अशुभोपयोगरहिताः] जेओ अशुभोपयोगरहित वर्तता थका [शुद्धोपयुक्ताः] शुद्धोपयुक्त [वा] अथवा [शुभोपयुक्ताः] शुभोपयुक्त होय छे, तेओ (ते श्रमणो) [लोकं निस्तारयन्ति] लोकने तारे छे; (अने) [तेषु भक्तः] तेमना प्रत्ये भक्तिवाळो जीव [प्रशस्तं] प्रशस्तने ( – पुण्यने) [लभते] पामे छे.
टीकाः — यथोक्तलक्षण श्रमणो ज (अर्थात् जेवा कह्या तेवा ज श्रमणो) — के जेओ मोह, द्वेष अने अप्रशस्त रागना उच्छेदने लीधे अशुभोपयोगरहित वर्तता थका, समस्त कषायोदयना विच्छेदथी कदाचित् ( – क्यारेक) शुद्धोपयुक्त (शुद्धोपयोगमां जोडायेला) अने प्रशस्त रागना विपाकथी कदाचित् शुभोपयुक्त होय छे तेओ — पोते मोक्षायतन (मोक्षनुं स्थान) होवाथी लोकने तारे छे; अने तेमना प्रत्ये भक्तिभावथी जेमने प्रशस्त भाव प्रवर्ते छे एवा पर जीवो +पुण्यना भागी थाय छे. २६०.
४७२प्रवचनसार[ भगवानश्रीकुंदकुंद-
+पुण्यना भागी = पुण्यशाळी; पुण्यने भोगवनारा; पुण्यनां भाजन.