स्वयं जघन्यगुणः सन् श्रमणोऽहमपीत्यवलेपात्परेषां गुणाधिकानां विनयं प्रतीच्छन् श्रामण्यावलेपवशात् कदाचिदनन्तसंसार्यपि भवति ।।२६६।। श्रुतफलं नास्ति, तपोधनानां तपःफलं चेति ।।२६५।। अत्राह शिष्यः — अपवादव्याख्यानप्रस्तावे शुभोपयोगो व्याख्यातः, पुनरपि किमर्थं अत्र व्याख्यानं कृतमिति । परिहारमाह — युक्तमिदं भवदीयवचनं, किंतु तत्र सर्वत्यागलक्षणोत्सर्गव्याख्याने कृते सति तत्रासमर्थतपोधनैः कालापेक्षया किमपि ज्ञानसंयमशौचोपकरणादिकं ग्राह्यमित्यपवादव्याख्यानमेव मुख्यम् । अत्र तु यथा भेदनयेन सम्यग्दर्शनज्ञानचारित्रतपश्चरणरूपा चतुर्विधाराधना भवति, सैवाभेदनयेन सम्यक्त्वचारित्ररूपेण द्विधा भवति, तत्राप्यभेदविवक्षया पुनरेकैव वीतरागचारित्राराधना, तथा भेदनयेन सम्यग्दर्शनसम्यग्ज्ञान- सम्यक्चारित्ररूपस्त्रिविधमोक्षमार्गो भवति, स एवाभेदनयेन श्रामण्यापरमोक्षमार्गनामा पुनरेक एव, स चाभेदरूपो मुख्यवृत्त्या ‘एयग्गगदो समणो’ इत्यादिचतुर्दशगाथाभिः पूर्वमेव व्याख्यातः । अयं तु
हवे, जे श्रामण्ये अधिक होय तेना प्रत्ये जाणे के ते श्रामण्ये हीन (पोतानाथी मुनिपणामां हलको) होय एम आचरण करनारनो विनाश दर्शावे छेः —
अन्वयार्थः — [यः] जे श्रमण [यदि गुणाधरः भवन्] गुणे हीन (हलको) होवा छतां [अपि श्रमणः भवामि] ‘हुं पण श्रमण छुं’ [इति] एम मानीने अर्थात् गर्व करीने [गुणतः अधिकस्य] गुणे अधिक पासेथी ( – जे पोताना करतां अधिक गुणवाळा होय एवा श्रमण पासेथी) [विनयं प्रत्येषकः] विनय इच्छे छे, [सः] ते [अनन्तसंसारी भवति] अनंतसंसारी थाय छे.
टीकाः — जे श्रमण पोते जघन्य गुणवाळो होवा छतां ‘हुं पण श्रमण छुं’ एवा गर्वने लीधे बीजा अधिक गुणवाळाओ पासेथी विनयनी इच्छा करे छे, ते (श्रमण) श्रामण्यना गर्वने वश कदाचित् अनंतसंसारी पण थाय छे. २६६.
४७८प्रवचनसार[ भगवानश्रीकुंदकुंद-