अजधाचारविजुत्तो जधत्थपदणिच्छिदो पसंतप्पा । अफले चिरं ण जीवदि इह सो संपुण्णसामण्णो ।।२७२।।
यस्त्रिलोकचूलिकायमाननिर्मलविवेकदीपिकालोकशालितया यथावस्थितपदार्थनिश्चय- निवर्तितौत्सुक्यस्वरूपमन्थरसततोपशान्तात्मा सन् स्वरूपमेकमेवाभिमुख्येन चरन्नयथाचार- परिणतत्वादयथाचारवियुक्तः, विपरीताचाररहित इत्यर्थः, जधत्थपदणिच्छिदो सहजानन्दैकस्वभावनिज- परमात्मादिपदार्थपरिज्ञानसहितत्वाद्यथार्थपदनिश्चितः, पसंतप्पा विशिष्टपरमोपशमभावपरिणतनिजात्म- द्रव्यभावनासहितत्वात्प्रशान्तात्मा, जो यः कर्ता सो संपुण्णसामण्णो स संपूर्णश्रामण्यः सन् चिरं ण जीवदि चिरं बहुतरकालं न जीवति, न तिष्ठति । क्व । अफले शुद्धात्मसंवित्तिसमुत्पन्नसुखामृतरसास्वाद- रहितत्वेनाफले फलरहिते संसारे । किन्तु शीघ्रं मोक्षं गच्छतीति । अयमत्र भावार्थः — इत्थंभूत-
हवे मोक्षतत्त्व प्रगट करे छेः —
अन्वयार्थः — [यथार्थपदनिश्चितः] जे जीव यथातथपणे पदोना अने अर्थोना (पदार्थोना) निश्चयवाळो होवाथी [प्रशान्तात्मा] १प्रशांतात्मा छे अने [अयथाचारवियुक्तः] २अयथाचार रहित छे, [सः सम्पूर्णश्रामण्यः] ते संपूर्ण श्रामण्यवाळो जीव [अफले] अफळ ( – कर्मफळ रहित थयेला) एवा [इह] आ संसारमां [चिरं न जीवति] चिरकाळ रहेतो नथी ( – अल्प काळमां मुक्त थाय छे).
टीकाः — जे (श्रमण) त्रिलोकनी कलगी समान निर्मळ विवेकरूपी दीवीना प्रकाशवाळो होवाने लीधे यथास्थित पदार्थनिश्चय वडे उत्सुकता निवर्तावीने (टाळीने) ३स्वरूपमंथर रहेवाथी सतत ‘उपशांतात्मा’ वर्ततो थको, स्वरूपमां एकमां ज अभिमुखपणे
१. प्रशांतात्मा = प्रशांतस्वरूप; प्रशांतमूर्ति; उपशांत; ठरी गयेलो.
२. अयथाचार = अयथातथ आचार; अयथार्थ चारित्र; अन्यथा आचरण.
३. स्वरूपमंथर = स्वरूपमां जामी गयेलो. [मंथर = सुस्त; धीमो. आ श्रमण स्वरूपमां तृप्त तृप्त होवाथी,
जाणे के ते स्वरूपनी बहार नीकळवानो आळसु – सुस्त होय एम, स्वरूपप्रशांतिमां मग्न थईने रह्यो छे.]