पयोग इत्यभिधीयते ।।१४।।
सप्तकम् । तत्र स्थलचतुष्टयं भवति; तस्मिन् प्रथमस्थले सर्वज्ञस्वरूपकथनार्थं प्रथमगाथा,
स्वयम्भूकथनार्थं द्वितीया चेति ‘उवओगविसुद्धो’ इत्यादि गाथाद्वयम् । अथ तस्यैव भगवत
उत्पादव्ययध्रौव्यस्थापनार्थं प्रथमगाथा, पुनरपि तस्यैव द्रढीकरणार्थं द्वितीया चेति ‘भंगविहीणो’ इत्यादि
गाथाद्वयम् । अथ सर्वज्ञश्रद्धानेनानन्तसुखं भवतीति दर्शनार्थं ‘तं सव्वट्ठवरिट्ठं’ इत्यादि सूत्रमेकम् ।
अथातीन्द्रियज्ञानसौख्यपरिणमनकथनमुख्यत्वेन प्रथमगाथा, केवलिभुक्तिनिराकरणमुख्यत्वेन द्वितीया चेति ‘पक्खीणघाइकम्मो’ इति प्रभृति गाथाद्वयम् । एवं द्वितीयान्तराधिकारे स्थलचतुष्टयेन समुदाय-
lIdhe iShTAniShTa sanyogomAn harShashokAdi viSham pariNAmo nahi anubhavAtA hovAthI) je 1‘samasukhadukh’ chhe, evA shramaN shuddhopayogI kahevAy chhe. 14.
have shuddhopayoganI prApti pachhI turat ja (antar paDyA vinA) thatI shuddha Atma- svabhAvanI (kevaLagnAnanI) prAptine prashanse chhe.
anvayArtha — [यः] je [उपयोगविशुद्धः] upayogavishuddha (arthAt shuddhopayogI) chhe, [आत्मा] te AtmA [विगतावरणान्तरायमोहरजाः] gnAnAvaraN, darshanAvaraN, antarAy ane moharUp rajathI rahit [स्वयमेव भूतः] svayamev thayo thako [ज्ञेयभूतानां] gneyabhUt padArthonA [पारं याति] pArane pAme chhe.
1. samasukhadukh = sukh ane dukh (arthAt iShTa tem ja aniShTa sanyog) banne jemane samAn chhe evA