इतः ऊर्द्ध्वं ‘सत्तासंबद्धेदे’ इत्यादिगाथासूत्रेण पूर्वं संक्षेपेण यद्वयाख्यातं सम्यग्दर्शनं तस्येदानीं विषयभूतपदार्थव्याख्यानद्वारेण त्रयोदशाधिकशतप्रमितगाथापर्यन्तं विस्तरव्याख्यानं करोति । अथवा द्वितीयपातनिका – पूर्वं यद्वयाख्यातं ज्ञानं तस्य ज्ञेयभूतपदार्थान् कथयति । तत्र त्रयोदशाधिक - शतगाथासु मध्ये प्रथमतस्तावत् ‘तम्हा तस्स णमाइं’ इमां गाथामादिं कृत्वा पाठक्रमेण पञ्चत्रिंशद्- गाथापर्यन्तं सामान्यज्ञेयव्याख्यानं, तदनन्तरं ‘दव्वं जीवमजीवं’ इत्याद्येकोनविंशतिगाथापर्यन्तं विशेषज्ञेयव्याख्यानं, अथानन्तरं ‘सपदेसेहिं समग्गो लोगो’ इत्यादिगाथाष्टकपर्यन्तं सामान्यभेदभावना,
अब, ज्ञेयतत्त्वका प्रज्ञापन करते हैं अर्थात् ज्ञेयतत्त्व बतलाते हैं । उसमें (प्रथम) पदार्थका सम्यक् ( — यथार्थ) द्रव्यगुणपर्यायस्वरूप वर्णन करते हैं : —
अन्वयार्थ : — [अर्थः खलु ] पदार्थ [द्रव्यमयः ] द्रव्यस्वरूप है; [द्रव्याणि ] द्रव्य [गुणात्मकानि ] गुणात्मक [भणितानि ] कहे गये हैं; [तैः तु पुनः ] और द्रव्य तथा गुणोंसे [पर्यायाः ] पर्यायें होती हैं । [पर्ययमूढा हि ] पर्यायमूढ़ जीव [परसमयाः ] परसमय (अर्थात् मिथ्यादृष्टि) हैं ।।९३।।
छे अर्थ द्रव्यस्वरूप, गुण -आत्मक कह्यां छे द्रव्यने, वळी द्रव्य -गुणथी पर्ययो; पर्यायमूढ परसमय छे. ९३.