ജം തക്കാലിയമിദരം ജാണദി ജുഗവം സമംതദോ സവ്വം .
സാംഖ്യാനാം ദൂഷണം ന ഭവതി, ഭൂഷണമേവ . നൈവമ് . സംസാരാഭാവോ ഹി മോക്ഷോ ഭണ്യതേ, സ ച സംസാരിജീവാനാം ന ദൃശ്യതേ, പ്രത്യക്ഷവിരോധാദിതി ഭാവാര്ഥഃ ..൪൬.. ഏവം രാഗാദയോ ബന്ധകാരണം, ന ച ജ്ഞാനമിത്യാദി- വ്യാഖ്യാനമുഖ്യത്വേന ഷഷ്ഠസ്ഥലേ ഗാഥാപഞ്ചകം ഗതമ് . അഥ പ്രഥമം താവത് കേവലജ്ഞാനമേവ സര്വജ്ഞസ്വരൂപം, ജായേംഗേ അര്ഥാത് നിത്യമുക്ത സിദ്ധ ഹോവേംഗേ ! കിന്തു ഐസാ സ്വീകാര നഹീം കിയാ ജാ സകതാ; ക്യോംകി ആത്മാ പരിണാമധര്മവാലാ ഹോനേസേ, ജൈസേ സ്ഫ ടികമണി, ജപാകുസുമ ഔര തമാലപുഷ്പകേ രംഗ -രൂപ സ്വഭാവയുക്തതാസേ പ്രകാശിത ഹോതാ ഹൈ ഉസീപ്രകാര, ഉസേ (ആത്മാകേ) ശുഭാശുഭ -സ്വഭാവയുക്തതാ പ്രകാശിത ഹോതീ ഹൈ . (ജൈസേ സ്ഫ ടികമണി ലാല ഔര കാലേ ഫൂ ലകേ നിമിത്തസേ ലാല ഔര കാലേ സ്വഭാവമേം പരിണമിത ദിഖാഈ ദേതാ ഹൈ ഉസീപ്രകാര ആത്മാ കര്മോപാധികേ നിമിത്തസേ ശുഭാശുഭ സ്വഭാവരൂപ പരിണമിത ഹോതാ ഹുആ ദിഖാഈ ദേതാ ഹൈ) .
ഭാവാര്ഥ : — ജൈസേ ശുദ്ധനയസേ കോഈ ജീവ ശുഭാശുഭ ഭാവരൂപ പരിണമിത നഹീം ഹോതാ ഉസീപ്രകാര യദി അശുദ്ധനയസേ ഭീ പരിണമിത ന ഹോതാ ഹോ തോ വ്യവഹാരനയസേ ഭീ സമസ്ത ജീവോംകേ സംസാരകാ അഭാവ ഹോ ജായേ ഔര സഭീ ജീവ സദാ മുക്ത ഹീ സിദ്ധ ഹോജാവേം ! കിന്തു യഹ തോ പ്രത്യക്ഷ വിരുദ്ധ ഹൈ . ഇസലിയേ ജൈസേ കേവലീഭഗവാനകേ ശുഭാശുഭ പരിണാമോംകാ അഭാവ ഹൈ ഉസീപ്രകാര സഭീ ജീവോംകേ സര്വഥാ ശുഭാശുഭ പരിണാമോംകാ അഭാവ നഹീം സമഝനാ ചാഹിയേ ..൪൬..
അബ, പുനഃ പ്രകൃതകാ ( – ചാലു വിഷയകാ) അനുസരണ കരകേ അതീന്ദ്രിയ ജ്ഞാനകോ സര്വജ്ഞരൂപസേ അഭിനന്ദന കരതേ ഹൈം . (അര്ഥാത് അതീന്ദ്രിയ ജ്ഞാന സബകാ ജ്ഞാതാ ഹൈ ഐസീ ഉസകീ പ്രശംസാ കരതേ ഹൈം )
അന്വയാര്ഥ : — [യത് ] ജോ [യുഗപദ് ] ഏക ഹീ സാഥ [സമന്തതഃ ] സര്വതഃ (സര്വ ആത്മപ്രദേശോംസേ) [താത്കാലികം ] താത്കാലിക [ഇതരം ] യാ അതാത്കാലിക, [വിചിത്രവിഷമം ]
൭൮പ്രവചനസാര[ ഭഗവാനശ്രീകുംദകുംദ-