✽ ଶ୍ରୀ ସଦ୍ଗୁରୁଦେଵ -ସ୍ତୁତି ✽
(ହରିଗୀତ)
ସଂସାରସାଗର ତାରଵା ଜିନଵାଣୀ ଛେ ନୌକା ଭଲୀ,
ଜ୍ଞାନୀ ସୁକାନୀ ମଳ୍ଯା ଵିନା ଏ ନାଵ ପଣ ତାରେ ନହୀଂ;
ଆ କାଳମାଂ ଶୁଦ୍ଧାତ୍ମଜ୍ଞାନୀ ସୁକାନୀ ବହୁ ବହୁ ଦୋହ୍ଯଲୋ,
ମୁଜ ପୁଣ୍ଯରାଶି ଫଳ୍ଯୋ ଅହୋ ! ଗୁରୁ କ୍ ହାନ ତୁଂ ନାଵିକ ମଳ୍ଯୋ.
(ଅନୁଷ୍ଟୁପ)
ଅହୋ ! ଭକ୍ତ ଚିଦାତ୍ମାନା, ସୀମଂଧର -ଵୀର -କୁଂ ଦନା !
ବାହ୍ଯାଂତର ଵିଭଵୋ ତାରା, ତାରେ ନାଵ ମୁମୁକ୍ଷୁନାଂ.
(ଶିଖରିଣୀ)
ସଦା ଦ୍ରଷ୍ଟି ତାରୀ ଵିମଳ ନିଜ ଚୈତନ୍ଯ ନୀରଖେ,
ଅନେ ଜ୍ଞପ୍ତିମାଂହୀ ଦରଵ -ଗୁଣ -ପର୍ଯାଯ ଵିଲସେ;
ନିଜାଲଂବୀଭାଵେ ପରିଣତି ସ୍ଵରୂପେ ଜଈ ଭଳେ,
ନିମିତ୍ତୋ ଵହେଵାରୋ ଚିଦଘନ ଵିଷେ କାଂଈ ନ ମଳେ.
(ଶାର୍ଦୂଲଵିକ୍ରୀଡିତ)
ହୈଯୁଂ ‘ସତ ସତ, ଜ୍ଞାନ ଜ୍ଞାନ’ ଧବକେ ନେ ଵଜ୍ରଵାଣୀ ଛୂଟେ,
ଜେ ଵଜ୍ରେ ସୁମୁମୁକ୍ଷୁ ସତ୍ତ୍ଵ ଝଳକେ ; ପରଦ୍ରଵ୍ଯ ନାତୋ ତୂଟେ;
— ରାଗଦ୍ଵେଷ ରୁଚେ ନ, ଜଂପ ନ ଵଳେ ଭାଵେଂଦ୍ରିମାଂ – ଅଂଶମାଂ,
ଟଂକୋତ୍କୀର୍ଣ ଅକଂ ପ ଜ୍ଞାନ ମହିମା ହୃଦଯେ ରହେ ସର୍ଵଦା.
(ଵସଂତତିଲକା)
ନିତ୍ଯେ ସୁଧାଝରଣ ଚଂଦ୍ର ! ତନେ ନମୁଂ ହୁଂ,
କ ରୁଣା ଅକାରଣ ସମୁଦ୍ର ! ତନେ ନମୁଂ ହୁଂ;
ହେ ଜ୍ଞାନପୋଷକ ସୁମେଘ ! ତନେ ନମୁଂ ହୁଂ,
ଆ ଦାସନା ଜୀଵନଶିଲ୍ପୀ ! ତନେ ନମୁଂ ହୁଂ.
(ସ୍ରଗ୍ଧରା)
ଊଂଡୀ ଊଂଡୀ, ଊଂଡେଥୀ ସୁଖନିଧି ସତନା ଵାଯୁ ନିତ୍ଯେ ଵହଂତୀ,
ଵାଣୀ ଚିନ୍ମୂର୍ତି ! ତାରୀ ଉର -ଅନୁଭଵନା ସୂକ୍ଷ୍ମ ଭାଵେ ଭରେଲୀ;
ଭାଵୋ ଊଂଡା ଵିଚାରୀ, ଅଭିନଵ ମହିମା ଚିତ୍ତମାଂ ଲାଵୀ ଲାଵୀ,
ଖୋଯେଲୁଂ ରତ୍ନ ପାମୁଂ, — ମନରଥ ମନନୋ; ପୂରଜୋ ଶକ୍ତି ଶାଳୀ !
— ରଚଯିତା : ହିଂମତଲାଲ ଜେଠାଲାଲ ଶାହ
[ ୪ ]