ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਸਾਧਨਾਕੇ ਪਾਵਨ ਪਥਕਾ ਪੁਨਃ ਸਮੁਦ੍ਯੋਤ ਕਿਯਾ ਹੈ, ਤਥਾ ਰੂਢਿਪ੍ਰਸ੍ਤ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਦਾਯਿਕਤਾਮੇਂ ਫਁਸੇ
ਹੁਏ ਜੈਨਜਗਤ ਪਰ, ਦ੍ਰਵ੍ਯਦ੍ਰੁਸ਼੍ਟਿਪ੍ਰਧਾਨ ਸ੍ਵਾਨੁਭੂਤਿਮੂਲਕ ਵੀਤਰਾਗ ਜੈਨਧਰ੍ਮਕੋ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਮੇਂ ਲਾਕਰ,
ਅਨੁਪਮ, ਅਦ੍ਭੁਤ ਏਵਂ ਅਨਨ੍ਤ – ਅਨਨ੍ਤ ਉਪਕਾਰ ਕਿਯੇ ਹੈਂ
ਅਨੇਕ ਬਾਰ ਪ੍ਰਵਚਨੋਂ ਦ੍ਵਾਰਾ ਉਸਕੇ ਗਹਨ ਤਾਤ੍ਤ੍ਵਿਕ ਰਹਸ੍ਯੋਂਕਾ ਉਦ੍ਘਾਟਨ ਕਿਯਾ ਹੈ . ਇਸ ਸ਼ਤਾਬ੍ਦੀਮੇਂ
ਗੁਰੁਦੇਵਸ਼੍ਰੀਕੋ ਹੀ ਹੈ .
ਪੂਜ੍ਯ ਗੁਰੁਦੇਵਸ਼੍ਰੀਕੇ ਪੁਨੀਤ ਪ੍ਰਤਾਪਸੇ ਹੀ ਮੁਮੁਕ੍ਸ਼ੁਜਗਤਕੋ ਜੈਨ ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਸ਼੍ਰੁਤਕੇ ਅਨੇਕ ਪਰਮਾਗਮਰਤ੍ਨ ਅਪਨੀ ਮਾਤ੍ਰੁਭਾਸ਼ਾਮੇਂ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੁਏ ਹੈਂ . ਸ਼੍ਰੀ ਪ੍ਰਵਚਨਸਾਰਕਾ ਗੁਜਰਾਤੀ ਅਨੁਵਾਦ (ਜਿਸਕਾ ਯਹ ਹਿਨ੍ਦੀ ਰੂਪਾਨ੍ਤਰ ਹੈ) ਭੀ, ਸ਼੍ਰੀ ਸਮਯਸਾਰਕੇ ਗੁਜਰਾਤੀ ਗਦ੍ਯਪਦ੍ਯਾਨੁਵਾਦਕੀ ਭਾਁਤਿ, ਪ੍ਰਸ਼ਮਮੂਰ੍ਤਿ ਭਗਵਤੀ ਪੂਜ੍ਯ ਬਹਿਨਸ਼੍ਰੀ ਚਮ੍ਪਾਬਹਿਨਕੇ ਬੜੇ ਭਾਈ ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਤਤ੍ਤ੍ਵਰਸਿਕ, ਵਿਦ੍ਵਦ੍ਰਤ੍ਨ, ਆਦਰਣੀਯ ਪਂ੦ ਸ਼੍ਰੀ ਹਿਮ੍ਮਤਲਾਲ ਜੇਠਾਲਾਲ ਸ਼ਾਹਨੇ, ਪੂਜ੍ਯ ਗੁਰੁਦੇਵ ਦ੍ਵਾਰਾ ਦਿਯੇ ਗਯੇ ਸ਼ੁਦ੍ਧਾਤ੍ਮਦਰ੍ਸ਼ੀ ਉਪਦੇਸ਼ਾਮ੍ਰੁਤਬੋਧ ਦ੍ਵਾਰਾ ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰੋਂਕੇ ਗਹਨ ਭਾਵੋਂਕੋ ਖੋਲਨੇਕੀ ਸੂਝ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਕਰ, ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਜਿਨਵਾਣੀਕੀ ਅਗਾਧ ਭਕ੍ਤਿਸੇ ਸਰਲ ਭਾਸ਼ਾਮੇਂ — ਆਬਾਲਵ੍ਰੁਦ੍ਧਗ੍ਰਾਹ੍ਯ, ਰੋਚਕ ਏਵਂ ਸੁਨ੍ਦਰ ਢਂਗਸੇ — ਕਰ ਦਿਯਾ ਹੈ . ਸਮ੍ਮਾਨਨੀਯ ਅਨੁਵਾਦਕ ਮਹਾਨੁਭਾਵ ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਰਸਿਕ ਵਿਦ੍ਵਾਨ ਹੋਨੇਕੇ ਅਤਿਰਿਕ੍ਤ ਤਤ੍ਤ੍ਵਵਿਚਾਰਕ, ਗਮ੍ਭੀਰ ਆਦਰ੍ਸ਼ ਆਤ੍ਮਾਰ੍ਥੀ, ਵੈਰਾਗ੍ਯਸ਼ਾਲੀ, ਸ਼ਾਨ੍ਤ, ਗਮ੍ਭੀਰ, ਨਿਃਸ੍ਪ੍ਰੁਹ, ਨਿਰਭਿਮਾਨੀ ਏਵਂ ਵਿਵੇਕਸ਼ੀਲ ਸਜ੍ਜਨ ਹੈਂ; ਤਥਾ ਉਨਮੇਂ ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਰਸਭਰਾ ਮਧੁਰ ਕਵਿਤ੍ਵ ਭੀ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸਕੇ ਦਰ੍ਸ਼ਨ ਉਨਕੇ ਪਦ੍ਯਾਨੁਸਾਰ ਏਵਂ ਅਨ੍ਯ ਸ੍ਤੁਤਿਕਾਵ੍ਯੋਂਸੇ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟਤਯਾ ਹੋਤੇ ਹੈ . ਵੇ ਬਹੁਤ ਵਰ੍ਸ਼ੋਂ ਤਕ ਪੂਜ੍ਯ ਗੁਰੁਦੇਵਕੇ ਸਮਾਗਮਮੇਂ ਰਹੇ ਹੈਂ, ਔਰ ਪੂਜ੍ਯ ਗੁਰੁਦੇਵਕੇ ਅਧ੍ਯਾਤ੍ਮਪ੍ਰਵਚਨੋਂਕੇ ਸ਼੍ਰਵਣ ਏਵਂ ਸ੍ਵਯਂਕੇ ਗਹਨ ਮਨਨ ਦ੍ਵਾਰਾ ਉਨ੍ਹੋਂਨੇ ਅਪਨੀ ਆਤ੍ਮਾਰ੍ਥਿਤਾਕੀ ਬਹੁਤ ਪੁਸ਼੍ਟਿ ਕੀ ਹੈ . ਤਤ੍ਤ੍ਵਾਰ੍ਥਕੇ ਮੂਲ ਰਹਸ੍ਯੋਂ ਪਰ ਉਨਕਾ ਮਨਨ ਅਤਿ ਗਹਨ ਹੈ . ਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਕਾਰ ਏਵਂ ਟੀਕਾਕਾਰ ਉਭਯ ਆਚਾਰ੍ਯਭਗਵਨ੍ਤੋਂਕੇ ਹ੍ਰੁਦਯਕੇ ਗਹਨ ਭਾਵੋਂਕੀ ਗਮ੍ਭੀਰਤਾਕੋ ਯਥਾਵਤ੍ ਸੁਰਕ੍ਸ਼ਿਤ ਰਖਕਰ ਉਨ੍ਹੋਂਨੇ ਯਹ ਸ਼ਬ੍ਦਸ਼ਃ ਗੁਜਰਾਤੀ ਅਨੁਵਾਦ ਕਿਯਾ ਹੈ; ਤਦੁਪਰਾਨ੍ਤ ਮੂਲ ਗਾਥਾਸੂਤ੍ਰੋਂਕਾ ਭਾਵਪੂਰ੍ਣ ਮਧੁਰ ਗੁਜਰਾਤੀ ਪਦ੍ਯਾਨੁਵਾਦ ਭੀ (ਹਰਿਗੀਤ ਛਨ੍ਦਮੇਂ) ਉਨ੍ਹੋਂਨੇ ਕਿਯਾ ਹੈ, ਜੋ ਇਸ ਅਨੁਵਾਦਕੀ ਅਤੀਵ ਅਧਿਕਤਾ ਲਾਤਾ ਹੈ ਔਰ ਸ੍ਵਾਧ੍ਯਾਯਪ੍ਰੇਮਿਯੋਂਕੋ ਬਹੁਤ ਹੀ ਉਪਯੋਗੀ ਹੋਤਾ ਹੈ . ਤਦੁਪਰਾਨ੍ਤ ਜਹਾਁ ਆਵਸ਼੍ਯਕਤਾ ਲਗੀ ਵਹਾਁ ਭਾਵਾਰ੍ਥ ਦ੍ਵਾਰਾ ਯਾ ਪਦਟਿਪ੍ਪਣ ਦ੍ਵਾਰਾ ਭੀ ਉਨ੍ਹੋਂਨੇ ਅਤਿ ਸੁਨ੍ਦਰ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟਤਾ ਕੀ ਹੈ .
ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਭਗਵਤ੍ਕੁਨ੍ਦਕੁਨ੍ਦਾਚਾਰ੍ਯਦੇਵਕੇ ਸਮਯਸਾਰਾਦਿ ਉਤ੍ਤਮੋਤ੍ਤਮ ਪਰਮਾਗਮੋਂਕੇ ਅਨੁਵਾਦਕਾ ਪਰਮ ਸੌਭਾਗ੍ਯ, ਪੂਜ੍ਯ ਗੁਰੁਦੇਵਸ਼੍ਰੀ ਏਵਂ ਪੂਜ੍ਯ ਬਹਿਨਸ਼੍ਰੀਕੀ ਪਰਮ ਕ੍ਰੁਪਾਸੇ, ਆਦਰਣੀਯ ਸ਼੍ਰੀ