કાર્ય મેં કર્યું (એમ નથી) (શ્રોતાઃ) પાણીમાંથી બરફ બાંધે છે ને... (ઉત્તરઃ) બરફ - બરફ કોણ
બાંધે? દરેક દ્રવ્યની પર્યાયને ગુણ તે દ્રવ્યને કારણે છે. આહા,... હા... હા! એવું છે બાપુ! વીતરાગ
ધરમ, એવો ઝીણો છે. નિશ્ચય ને સત્ય જ આ છે. ઓલો વ્યવહાર બીજો છે એમ કહેવું એ તો
કથનમાત્ર છે. વસ્તુનું સ્વરૂપ જ આવું છે. આહા.... હા! ‘ઘડો કુંભારે કર્યો’ એ તો કથનમાત્ર
વ્યવહારની ભાષા છે. બાકી ઘડાની પર્યાય ને પરમાણુના ગુણો, એનો આધાર એ માટીના પરમાણુ છે.
માટીના પરમાણુથી ઘડાની પર્યાય થઈ છે. કુંભારથી નહીં. આહા... હા... હા! આવું કઠણ પડે જગતને,
શું થાય? પરમાત્મા, જિનેશ્વરદેવ! વાત કરે છે આ...!!
કર્તા–કરણ – અધિકરણરૂપે દ્રવ્યના સ્વરૂપને ધારણ કરીને” આહા... હા! શું કહે છે? વસ્તુ છે તેના
ગુણોને પર્યાય, તેનો કર્તા- કરણ (એટલે) સાધન દ્રવ્ય (છે). હવે અહીંયાં ગુંલાંટ ખાય છે. કે ગુણ ને
પર્યાય તે દ્રવ્યની કર્તા, ગુણ ને પર્યાય એ દ્રવ્યનું કરણ- સાધન, અને ગુણ ને પર્યાય એ દ્રવ્યનો
આધાર-અધિકરણ (છે). આહા... હા! આવી વાતું છે ભાઈ! આ તો વીતરાગ ત્રિલોકનાથ! સર્વજ્ઞ
પરમેશ્વર, જેણે જ્ઞાનમાં જોયું, જેવું સ્વરૂપ છે તેવું વર્ણવ્યું! આહા.. હા આ તો હું આનું કરી દઉં ને આને
સુખી કરી દઉંને બીજાને દુઃખી કરી દઉંને...! (શ્રોતાઃ) એક બીજાને મદદ તો કરે ને...! (ઉત્તરઃ) મદદ
કોણ કરે? મદદની પર્યાય કોને કહેવી? આહા...! આહા..! આકરી વાતું છે ભાઈ!
કહે છે, કોણ આપે? સાંભળ તો ખરો. જે પરમાણુની જે અવસ્થા જે ક્ષણે થાય, તે અવસ્થા ને ગુણ
તે દ્રવ્યના છે. (તેથી) દ્રવ્ય એનો કર્તા છે. અને દ્રવ્યનો કર્તા પણ આ ગુણ ને પર્યાય છે! એ ગુણ ને
પર્યાય દ્રવ્યના કર્તા-કરણ -ને દ્રવ્યનો આધાર (છે). પર્યાય દ્રવ્યનો આધાર! આહા... હા... હા!!
આવું છે. નવરાશ ન મળે, વાણિયાને ધંધા આડે નવરાશ ન મળે. આખો દી’ ધંધો પાપનો. બાયડી-
છોકરાં સાચવવા ને વ્યાજ ઉપજાવવાને પૈસા કર્યા. એમાં ધર્મ તો નથી પણ પુણ્યના ય ઠેકાણાં નથી.
આહા... હા... હા! અહીંયાં તો તત્ત્વની વાત’ . કે એમ પરમાણુ તેના ગુણ, પર્યાયને આધારે પરમાણુ
(છે). આહા.. હા!
છે. શું કહ્યું? આ લાકડી આમ રહી છે કે ના. એ પોતાની પર્યાય ને ગુણને આધારે એ રહી છે. અને
તે ગુણ ને પર્યાય ‘કર્તા’ ને દ્રવ્ય તેનું ‘કાર્ય’ છે. આહા... હા... હા..! વસ્તુ એવી છે બાપા! આ
સીસપેન છે જુઓ, આ ઊંચી થાય છે ઉપરથી, કહે છે કે એ તો એની પર્યાય છે. અને એનામાં વર્ણ,
રસ, ગંધ (સ્પર્શ) ગુણ છે, એ