માનવી (એ ચીજ) એ તો મિથ્યાત્વભ્રમ છે અજ્ઞાન (છે).
ચીજ તારામાં ક્યાં છે...? તારામાં- તારા જે છે નહીં એને મારા-મારા માનવા (એ મિથ્યા અભિપ્રાય
છે) આ મારો દીકરો છે, આ દીકરાની વહુ અને કોણ દીકરા બાપુ એ તો પરદ્રવ્ય છે. આહા.. હા..!
આત્માને દીકરા કેવા આહા... હા..! અહીંયાં તો એકસમયની પર્યાય પર પણ દ્રષ્ટિ નહીં, એક સમયની
પર્યાય જેવડો આત્મા નહીં, પણ ભગવાન (આત્મા) સત્ અને સત્તા ગુણ એવો (ગુણી-ગુણનો) ભેદ
પણ જેને નજરમાં નહીં. આવી વાત છે, દુનિયાથી બીજી જાત છે. આહા.. હા..!
થશે, આવો નિર્ણય કરવાવાળા (જ્ઞાની) જ્ઞાતા-દ્રષ્ટાપણે રહેશે, અકર્તા થઈ જશે...!! રાગનો ને
પર્યાયનો પણ અકર્તા થઈ જશે. આહા...હા...! આ (ક્રમબદ્ધ) સમજવાનો સાર એ છે. પરમાત્મા
ત્રિલોકનાથે જેવું દ્રવ્ય જ્ઞાનમાં જોયું એવું કહ્યું, વાણીમાં આવ્યું. પરમેશ્વર સર્વજ્ઞ સિવાય આ વાત ક્યાંય
છે નહીં. આહા...હા...! જેના સંપ્રદાયમાં (સર્વજ્ઞ) છે એને (આ તત્ત્વની) ખબર નથી. બીજા
સંપ્રદાયમાં તો આ વાત છે જ નહીં. શ્વેતાંબર અને સ્થાનકવાસી છે જૈન એમાં પણ આ (ક્રમબદ્ધની)
વાત નથી. આહા...હા..! આકરી વાત છે. દિગંબર સંપ્રદાય કોઈ પંથ નથી, એ તો વસ્તુનું સ્વરૂપ છે,
સમજાણું...?
પણ એ તો જ્ઞાન કરવા માટે છે. (આદરણીય આત્મા છે) એ પોતાના આત્મામાં અસંખ્યપ્રદેશી ક્ષેત્ર
છે. પ્રભુ..! પોતાનું ઘર અસંખ્યપ્રદેશી છે. એક પ્રદેશમાં બીજો પ્રદેશ નહીં એ અપેક્ષાએ એમ
અસંખ્યપ્રદેશ સિદ્ધ થાય છે. અને પર્યાય એક પછી એક થાય છે. એક પર્યાય છે તે બીજી પર્યાય નથી,
એ અપેક્ષા એ અનંતપર્યાય સિદ્ધ થાય છે. એ અનંતીપર્યાયો અને અસંખ્યપ્રદેશ સિદ્ધ કરવા માટે દ્રષ્ટિ
દ્રવ્ય ઉપર જાય છે. (ત્યારે એ સિદ્ધ થાય છે.) આહા.. હા..! સમજાણું...? આકરું કામ છે ભાઈ..!
આ બધુ ગાથાઓ ઝીણી એવી આવી છે. ૯૭, ૯૮, ૯૯.. આહા...!
રહ્યા છે. જે અનાદિ - અનંત (છે). તેમાં જો એક પર્યાય ઉપર લક્ષ કરીએ તો તે ‘ઉત્પન્ન’, બીજી
પર્યાયની અપેક્ષાએ ‘વ્યય’ અને છે, છે, છે, ની અપેક્ષાએ ધ્રૌવ્ય. એમ અનાદિ - અનંત પર્યાય
(નો) પ્રવાહક્રમ (છે) એવો નિર્ણય કરવા (માટે) જ્ઞાયક છે પૂર્ણાનંદ પ્રભુ (અભેદ આત્મા) એ
ઉપર દ્રષ્ટિ જવી જોઈએ, ત્યારે એનો નિર્ણય સાચો થાય છે. આહા... હા...