आ ग्रंथनुं नाम ‘रत्नकरंडक उपासकाध्ययन’ छे. सामान्य रीते ते ‘रत्नकरंडक श्रावकाचार’ ए नामथी प्रसिद्ध छे. समाजमां ते घणो प्रसिद्ध ग्रंथ छे. उपलब्ध श्रावकाचारोमां ते अति प्राचीन अने सुसंबद्ध श्रावकाचार छे. तेना रचयिता श्री समन्तभद्राचार्य छे. तेमणे आ ग्रंथमां सम्यग्दर्शन, सम्यग्ज्ञान अने सम्यक्चारित्र—ए त्रणेने धर्म कहीने तेनुं वर्णन करतां सम्यक्चारित्रमां समाविष्ट श्रावकाचारनुं निरुपण कर्युं छे, जे मुमुक्षुओ माटे अत्यंत उपयोगी अने आचरणीय छे.
तेना उपर श्री प्रभाचन्द्राचार्ये संस्कृत टीका करी छे जे आ ग्रंथमां प्रकाशित करवामां आवी छे. अने ते उपरथी तेनो गुजराती अनुवाद करवामां आव्यो छे, जे प्रथमवार ज आ संस्था तरफथी प्रकाशित करतां अत्यानंद अनुभवाय छे.
श्रावकनुं अंतर तथा बाह्य चारित्र केवा प्रकारनुं होवुं जोइए तेना उपर सारगर्भित प्रवचन आत्मज्ञ संत पूज्य श्री कानजीस्वामी द्वारा अनेक वार करवामां आवे छे तेथी जैनसमाज उपर तेओश्रीनो महान उपकार छे. तेमनां प्रवचनमांथी प्रेरणा पामीने तेमज तेओश्रीना सान्निध्यमां रहीने सद्धर्मप्रेमी भाइश्री छोटालाल गुलाबचंद गांधी (सोनासणवाळा)ए आ अनुवाद तैयार करी आयो हतो, तेनुं प्रकाशन थाय ते पहेलां तेमनुं देहावसान थइ गयुं. तेनी नोंध लेतां अति खेद थाय छे अने तेमना प्रत्ये साभार श्रद्धांजलि व्यक्त करीए छीए.
श्रीयुत छोटालालभाइ बी.ए. (ओनर्स) एस. टी. सी. हता. तेओ सरकारी हाइस्कूलना निवृत्त आचार्य हता. वळी तेओ साबरकांठा बेतालीस द.हु.दि.जैन केळवणी मंडळना प्रमुख तथा शेठ जी. उ.दि. जैन छात्रालय, इडरना ट्रस्टी अने मानद् मंत्री हता. तेओ मुख्यतया जैन तत्त्वज्ञानना अभ्यासमां, आध्यात्मिक शास्त्रोनां वांचन-मननमां तेमज जैन साहित्यनी सेवा अने सत्समागमादि धार्मिक प्रवृत्तिमां पोतानुं जीवन व्यतीत करी रह्या हता. अवकाश प्राप्त करीने सोनगढ आवता अने पूज्य गुरुदेवश्रीनां प्रवचनो तथा तत्त्वचर्चानो अलभ्य लाभ लेता हता. तेओ शांत, सरळस्वभावी, वैराग्यभावनावंत, अध्यात्मरसिक सज्जन हता. तेमणे आ श्रावकाचार ग्रंथनो गुजराती अनुवाद अत्यंत खंत अने चीवटपूर्वक तद्दन निःस्पृहभावे करी आयो हतो. तदुपरांत तेमणे ‘समाधितंत्र’नो तथा ‘इष्टोपदेश’नो गुजराती अनुवाद पण करी आयो हतो के जे अगाउ प्रसिद्ध थइ गयेल छे. ते सर्व कार्य माटे