kahAnajainashAstramALA ]
किमेषापि१ देवता काचिदेतदाकर्ण्य तन्मित्रेण प्रियदत्तेन भणितं — जिनदत्तश्रेष्ठिन इयं पुत्री नीली । तद्रूपालोकनादतीवासक्तो भूत्वा कथमियं प्राप्यत इति तत्परिणयनचिन्तया दुर्बलो जातः । समुद्रदत्तेन चैतदाकर्ण्य भणितः — हे पुत्र ! जैनं मुक्त्वा नान्यस्य जिनदत्तो ददातीमां पुत्रिकां परिणेतुं । ततस्तौ कपटश्रावको जातौ परिणीता च सा, ततः पुनस्तौ बुद्धभक्तौ जातौ, नील्याश्च पितृगृहे गमनमपि निषिद्धं, एवं वंचने जाते भणितं जिनदत्तेन — इयं मम न जाता कूपादौ वा पतिता यमेन वा नीता इति । नीली च श्वसुरगृहे भर्तुः वल्लभा भिन्नगृहे२ जिनधर्ममनुतिष्ठन्ती तिष्ठति । दर्शनात् संसर्गाद्वचनधर्मदेवाकर्णनाद्वा कालेनेयं बुद्धभक्ता भविष्यतीति पर्यालोच्य समुद्रदत्तेन भणिता — नीली – पुत्रि ! ज्ञानिनां वन्दकानामस्मदर्थं भोजनं देहि । ततस्तया वन्दकानामामंत्र्याहूय च तेषामेकैका
‘‘shun A paN koI devI chhe?’’ te sAmbhaLIne tenA mitra priyadatte kahyun ‘‘jinadatta sheThanI A putrI nIlI chhe.’’ tenun rUp joIne te (sAgaradatta) ghaNo Asakta thayo ane ‘kevI rIte A prApta thAy’, em tene paraNavAnI chintAthI te dUbaLo thaI gayo. samudradatta te sAmbhaLIne bolyo
‘‘he putra! jain sivAy bIjA koIne jinadatta A (potAnI) vahAlI putrIne paraNAvato nathI. pachhI te banne (pitA – putra) kapaTI shrAvako thayA ane tene paraNAvavAmAn AvI. pachhI teo banne (samudradatta ane teno putra) pharI buddhanA bhakto thayA. nIlIne tenA pitAnA gher javAnI paN manAI karavAmAn AvI. A rIte ThagAI thatAn jinadatte kahyun
‘‘A mArI putrI ja nathI athavA kUvAdimAn paDI chhe athavA yam tene upADI gayo chhe. (marI gaI chhe.)’’
nIlI potAnA patine vahAlI hatI, tethI sasarAne gher judA gharamAn jinadharmanun AcharaN karatI hatI.
bauddha sAdhuonA darshanathI, samAgamathI, temanAn vachan, dharma ane devanAn nAm sAmbhaLavAthI koI kAle A buddhanI bhakta thashe em vichAr karIne samudradatte nIlIne kahyun
‘‘putrI, gnAnI bauddha sAdhuone ApaNI vatI bhojan Apo.’’ pachhI teNe bauddha sAdhuone AmantrI bolAvyA ane temanI ek ek jUtIne bArIk १. किमेषा घ । २. विभिन्न घ ।