कहानजैनशास्त्रमाळा ]
मिथ्यात्वाविरतिकषाययोगाः पुद्गलपरिणामाः, ज्ञानावरणादिपुद्गलकर्मास्रवणनिमित्तत्वात्, किलास्रवाः । तेषां तु तदास्रवणनिमित्तत्वनिमित्तं अज्ञानमया आत्मपरिणामा रागद्वेषमोहाः । तत आस्रवणनिमित्तत्वनिमित्तत्वात् रागद्वेषमोहा एवास्रवाः । ते चाज्ञानिन एव भवन्तीति अर्थादेवापद्यते ।
मिथ्यात्व, अविरति, कषाय अने योग — ए पुद्गलपरिणामो, ज्ञानावरणादि पुद्गल- कर्मना आस्रवणनां ( – आववानां) निमित्त होवाथी, खरेखर आस्रवो छे; अने तेमने (मिथ्यात्वादि पुद्गलपरिणामोने) कर्म-आस्रवणना निमित्तपणानुं निमित्त रागद्वेषमोह छे — के जेओ अज्ञानमय आत्मपरिणामो छे. माटे (मिथ्यात्वादि पुद्गलपरिणामोने) आस्रवणना निमित्तपणाना निमित्तभूत होवाथी राग-द्वेष-मोह ज आस्रवो छे. अने ते तो ( – रागद्वेषमोह तो) अज्ञानीने ज होय छे एम अर्थमांथी ज नीकळे छे. (गाथामां स्पष्ट शब्दोमां कह्युं नथी तोपण गाथाना ज अर्थमांथी ए आशय नीकळे छे.)
भावार्थः — ज्ञानावरणादि कर्माेना आस्रवणनुं ( – आगमननुं) कारण तो मिथ्यात्वादि- कर्मना उदयरूप पुद्गलना परिणाम छे, माटे ते खरेखर आस्रवो छे. वळी तेमने कर्म- आस्रवणना निमित्तभूत थवानुं निमित्त जीवना रागद्वेषमोहरूप (अज्ञानमय) परिणाम छे माटे रागद्वेषमोह ज आस्रवो छे. ते रागद्वेषमोहने चिद्विकार पण कहेवामां आवे छे. ते रागद्वेषमोह जीवने अज्ञान-अवस्थामां ज होय छे. मिथ्यात्व सहित ज्ञान ज अज्ञान कहेवाय छे. माटे मिथ्याद्रष्टिने अर्थात् अज्ञानीने ज रागद्वेषमोहरूपी आस्रवो होय छे.
हवे ज्ञानीने आस्रवोनो (भावास्रवोनो) अभाव छे एम बतावे छेः —
गाथार्थः — [ सम्यग्दृष्टेः तु ] सम्यग्द्रष्टिने [ आस्रवबन्धः ] आस्रव जेनुं निमित्त छे एवो