ସରିତା ଵହାଵୀ ସୁଧା ତଣୀ ପ୍ରଭୁ ଵୀର! ତେଂ ସଂଜୀଵନୀ;
ଶୋଷାତୀ ଦେଖୀ ସରିତନେ କରୁଣାଭୀନା ହୃଦଯେ କରୀ,
ମୁନିକୁଂଦ ସଂଜୀଵନୀ ସମଯପ୍ରାଭୃତ ତଣେ ଭାଜନ ଭରୀ.
ଗ୍ରଂଥାଧିରାଜ! ତାରାମାଂ ଭାଵୋ ବ୍ରହ୍ମାଂଡନା ଭର୍ଯା.
ମୁମୁକ୍ଷୁନେ ପାତୀ ଅମୃତରସ ଅଂଜଲି ଭରୀ ଭରୀ;
ଅନାଦିନୀ ମୂର୍ଛା ଵିଷ ତଣୀ ତ୍ଵରାଥୀ ଉତରତୀ,
ଵିଭାଵେଥୀ ଥଂଭୀ ସ୍ଵରୂପ ଭଣୀ ଦୋଡେ ପରିଣତି.
ତୁଂ ପ୍ରଜ୍ଞାଛୀଣୀ ଜ୍ଞାନ ନେ ଉଦଯନୀ ସଂଧି ସହୁ ଛେଦଵା;
ସାଥୀ ସାଧକନୋ, ତୁଂ ଭାନୁ ଜଗନୋ, ସଂଦେଶ ମହାଵୀରନୋ,
ଵିସାମୋ ଭଵକ୍ଲାଂତନା ହୃଦଯନୋ, ତୁଂ ପଂଥ ମୁକ୍ତି ତଣୋ.
ଜାଣ୍ଯେ ତନେ ହୃଦଯ ଜ୍ଞାନୀ ତଣାଂ ଜଣାଯ;
ତୁଂ ରୁଚତାଂ ଜଗତନୀ ରୁଚି ଆଳସେ ସୌ,
ତୁଂ ରୀଝତାଂ ସକଲଜ୍ଞାଯକଦେଵ ରୀଝେ.
ତଥାପି କୁଂଦସୂତ୍ରୋନାଂ ଅଂକାଯେ ମୂଲ୍ଯ ନା କଦୀ.