ਜੋ ਇਂਦਿਯੇ ਜਿਣਿਤ੍ਤਾ ਣਾਣਸਹਾਵਾਧਿਯਂ ਮੁਣਦਿ ਆਦਂ . ਤਂ ਖਲੁ ਜਿਦਿਂਦਿਯਂ ਤੇ ਭਣਂਤਿ ਜੇ ਣਿਚ੍ਛਿਦਾ ਸਾਹੂ ..੩੧..
ਯਃ ਖਲੁ ਨਿਰਵਧਿਬਨ੍ਧਪਰ੍ਯਾਯਵਸ਼ੇਨ ਪ੍ਰਤ੍ਯਸ੍ਤਮਿਤਸਮਸ੍ਤਸ੍ਵਪਰਵਿਭਾਗਾਨਿ ਨਿਰ੍ਮਲਭੇਦਾਭ੍ਯਾਸਕੌਸ਼- ਲੋਪਲਬ੍ਧਾਨ੍ਤਃਸ੍ਫੁ ਟਾਤਿਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮਚਿਤ੍ਸ੍ਵਭਾਵਾਵਸ਼੍ਟਮ੍ਭਬਲੇਨ ਸ਼ਰੀਰਪਰਿਣਾਮਾਪਨ੍ਨਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯਾਣਿ, ਪ੍ਰਤਿ- ਵਿਸ਼ਿਸ਼੍ਟਸ੍ਵਸ੍ਵਵਿਸ਼ਯਵ੍ਯਵਸਾਯਿਤਯਾ ਖਣ੍ਡਸ਼ਃ ਆਕਰ੍ਸ਼ਨ੍ਤਿ ਪ੍ਰਤੀਯਮਾਨਾਖਣ੍ਡੈਕਚਿਚ੍ਛਕ੍ਤਿਤਯਾ ਭਾਵੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯਾਣਿ, ਗ੍ਰਾਹ੍ਯਗ੍ਰਾਹਕਲਕ੍ਸ਼ਣਸਮ੍ਬਨ੍ਧਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸਤ੍ਤਿਵਸ਼ੇਨ ਸਹ ਸਂਵਿਦਾ ਪਰਸ੍ਪਰਮੇਕੀਭੂਤਾਨਿਵ ਚਿਚ੍ਛਕ੍ਤੇਃ ਸ੍ਵਯਮੇਵਾਨੁ-
ਨਿਸ਼੍ਚਯਵਿਸ਼ੈਂ ਸ੍ਥਿਤ ਸਾਧੁਜਨ ਭਾਸ਼ੈਂ ਜਿਤੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯ ਉਨ੍ਹੀਂਕੋ ..੩੧..
ਗਾਥਾਰ੍ਥ : — [ਯਃ ] ਜੋ [ਇਨ੍ਦ੍ਰਿਯਾਣਿ ] ਇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੋਂਕੋ [ਜਿਤ੍ਵਾ ] ਜੀਤਕਰ [ਜ੍ਞਾਨ- ਸ੍ਵਭਾਵਾਧਿਕਂ ] ਜ੍ਞਾਨਸ੍ਵਭਾਵਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਅਨ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯਸੇ ਅਧਿਕ [ਆਤ੍ਮਾਨਮ੍ ] ਆਤ੍ਮਾਕੋ [ਜਾਨਾਤਿ ] ਜਾਨਤਾ ਹੈ [ਤਂ ] ਉਸੇ, [ਯੇ ਨਿਸ਼੍ਚਿਤਾਃ ਸਾਧਵਃ ] ਜੋ ਨਿਸ਼੍ਚਯਨਯਮੇਂ ਸ੍ਥਿਤ ਸਾਧੁ ਹੈਂ [ਤੇ ] ਵੇ, [ਖਲੁ ] ਵਾਸ੍ਤਵਮੇਂ [ਜਿਤੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯਂ ] ਜਿਤੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯ [ਭਣਨ੍ਤਿ ] ਕਹਤੇ ਹੈਂ .
ਟੀਕਾ : — (ਜੋ ਦ੍ਰਵ੍ਯੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੋਂ, ਭਾਵੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੋਂ ਤਥਾ ਇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੋਂਕੇ ਵਿਸ਼ਯਭੂਤ ਪਦਾਰ੍ਥੋਂਕੋ — ਤੀਨੋਂਕੋ ਅਪਨੇਸੇ ਅਲਗ ਕਰਕੇ ਸਮਸ੍ਤ ਅਨ੍ਯਦ੍ਰਵ੍ਯੋਂਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਅਪਨੇ ਆਤ੍ਮਾਕਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਤਾ ਹੈ ਵਹ ਮੁਨਿ ਨਿਸ਼੍ਚਯਸੇ ਜਿਤੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯ ਹੈ .) ਅਨਾਦਿ ਅਮਰ੍ਯਾਦਰੂਪ ਬਨ੍ਧਪਰ੍ਯਾਯਕੇ ਵਸ਼ ਜਿਸਮੇਂ ਸਮਸ੍ਤ ਸ੍ਵ-ਪਰਕਾ ਵਿਭਾਗ ਅਸ੍ਤ ਹੋ ਗਯਾ ਹੈ (ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਜੋ ਆਤ੍ਮਾਕੇ ਸਾਥ ਐਸੀ ਏਕਮੇਕ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਭੇਦ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਤਾ) ਐਸੀ ਸ਼ਰੀਰਪਰਿਣਾਮਕੋ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਦ੍ਰਵ੍ਯੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੋਂਕੋ ਤੋ ਨਿਰ੍ਮਲ ਭੇਦਾਭ੍ਯਾਸਕੀ ਪ੍ਰਵੀਣਤਾਸੇ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਅਨ੍ਤਰਙ੍ਗਮੇਂ ਪ੍ਰਗਟ ਅਤਿਸੂਕ੍ਸ਼੍ਮ ਚੈਤਨ੍ਯਸ੍ਵਭਾਵਕੇ ਅਵਲਮ੍ਬਨਕੇ ਬਲਸੇ ਸਰ੍ਵਥਾ ਅਪਨੇਸੇ ਅਲਗ ਕਿਯਾ; ਸੋ ਵਹ ਦ੍ਰਵ੍ਯੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੋਂਕੋ ਜੀਤਨਾ ਹੁਆ . ਭਿਨ੍ਨ-ਭਿਨ੍ਨ ਅਪਨੇ-ਅਪਨੇ ਵਿਸ਼ਯੋਂਮੇਂ ਵ੍ਯਾਪਾਰਭਾਵਸੇ ਜੋ ਵਿਸ਼ਯੋਂਕੋ ਖਣ੍ਡਖਣ੍ਡ ਗ੍ਰਹਣ ਕਰਤੀ ਹੈਂ (ਜ੍ਞਾਨਕੋ ਖਣ੍ਡਖਣ੍ਡਰੂਪ ਬਤਲਾਤੀ ਹੈਂ) ਐਸੀ ਭਾਵੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੋਂਕੋ, ਪ੍ਰਤੀਤਿਮੇਂ ਆਨੇਵਾਲੀ ਅਖਣ੍ਡ ਏਕ ਚੈਤਨ੍ਯਸ਼ਕ੍ਤਿਤਾਕੇ ਦ੍ਵਾਰਾ ਸਰ੍ਵਥਾ ਅਪਨੇਸੇ ਭਿਨ੍ਨ ਜਾਨਾ; ਸੋ ਯਹ ਭਾਵੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੋਂਕਾ ਜੀਤਨਾ ਹੁਆ . ਗ੍ਰਾਹ੍ਯਗ੍ਰਾਹਕਲਕ੍ਸ਼ਣਵਾਲੇ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧਕੀ ਨਿਕਟਤਾਕੇ ਕਾਰਣ ਜੋ ਅਪਨੇ ਸਂਵੇਦਨ (ਅਨੁਭਵ) ਕੇ ਸਾਥ ਪਰਸ੍ਪਰ ਏਕ ਜੈਸੇ ਹੁਏ ਦਿਖਾਈ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਐਸੇ, ਭਾਵੇਨ੍ਦ੍ਰਿਯੋਂਕੇ
੬੮