ધરિ કરોત લકરીવત વેરે, ધારિ યંત્રમધિ તહાં સુ પેરે;
તિલ સમાન સબ હી તન ખંડે, મરન કાલ વિન પ્રાન ન છંડે. ૭
સકલ લોક અન્ન જો ભખ લેવે, તદપિ ભૂખ નહીં શાંતિ જુ દેવે;
સકલ સિંધુ જલપાન જો ઠાને, તનક નાહિ તિનકી તિસ ભાને. ૮
મિલત નાંહી કણ અન્ન જહાં હૈ, જલ ન બુન્દ સમસો જુ લહા હૈ;
અગિનિયોગ કર તામ્ર ગલાવે, મધુકુપાન કરકે વહ પાવે. ૯
કરત નીચ પલ ભક્ષન જો હૈં, ભખત જોઝી તિનકે તનકું હૈ;
રુધિર રાધ સ્રવતી દુઃખ દૈની, પ્રબલ ક્ષારયુત હૈ સુખખૈની. ૧૦
કરી જુ લોહ પુતરીજુત પાવે, પર સુ ભામરત કૂં લિપટાવે;
નેત્રનિતેં જુ કરત કુટિલાઈ, હરત તાસ દ્રગ કરિ નિઠુરાઈ. ૧૧
વદત વૈન પરકું દુખદાઈ, કરત તાસ રસના તિહ ઠાંઈ;
સકલ દુઃખ સમુદાય જહાં હૈ, સસનચાલ વિકરાલ તહાં હૈ. ૧૨
વન જુ ભીમ શિખરી ભયદાઈ, કરત ઘાવ અસિપત્ર તહાં હી;
નહીં સમાન કોઉ દુઃખ તાતેં, કહન કૌન સક કોટ મુખાતેં. ૧૩
લહત આયુ તહં સાગરમાનં, ઇમ દુઃખૌઘ હમ સહે અમાનં;
પશુ કુયોનિ મધિ જો દુઃખ પાયે, પ્રકટ તોહિ કછુ નાંહી દુરાયે. ૧૪
દરશ હીન સુરહુ દુઃખ પાવે, પરવિભૂતિ લખિ કે લલચાવે;
મુરઝી માલ જબ જાત અગારી, મરન જાની દુઃખ ઊપજે ભારી. ૧૫
ચવત દેખ વનિતા દુઃખ પાવે, તનક નાંહી વરન્યો વહ જાવે;
મનુષયોનિ અતિ પાવન સોઉ, સુખિત નાંહી તિસહુ મધ કોઉ. ૧૬
ભજનમાળા ][ ૧૭૫