૧૬૦ ][ શ્રી જિનેન્દ્ર
ધન્ય ધન્ય જિનધર્મ ભર્મકો મૂલ મિટાવૈ,
ધન્ય ધન્ય જિનધર્મ શર્મકી રાહ બતાવૈ.
જગ ધન્ય ધન્ય જિનધર્મ યહ, સો પરગટ તુમને કિયા,
ભવિખેત પાપતપ – તપતકૌં, મેઘરૂપ હૈ સુખ દિયા. ૩
તેજ સૂરસમ કહૂં, તપત દુખદાયક પ્રાની,
કાંતિ ચંદસમ કહૂં, કલંકિત મૂરતિ માની.
વારિઘિસમ ગુણ કહૂં, ખારમેં કૌન ભલપ્પન,
પારસસમ જસ કહૂં, આપસમ કરૈ ન પર – તન.
ઇન આદિ પદારથ લોકમેં, તુમ સમાન ક્યોં દીજિયે,
તુમ મહારાજ અનુપમ દસા, મોહિ અનુપમ કીજિયે. ૪
તબ વિલંબ નહિં કિયો, ચીર દ્રૌપદિકો બાઢ્યો,
તબ વિલંબ નહિં કિયો, સેઠ સિંહાસન ચાઢ્યો.
તબ વિલંબ નહિં કિયો, સીય પાવકતૈં ટાર્યો,
તબ વિલંબ નહિં કિયો, નીર માતંગ ઉબાર્યો.
ઇહવિધિ અનેક દુખ ભગત કે ચૂર દૂર કિય સુખ અવનિ,
પ્રભુ મોહિ દુઃખ નાસનિવિષૈ અબ વિલંબ કારણ કવન. ૫
કિયૌ ભૌનતૈં ગૌન, મિટી આરતિ સંસારી,
રાહ આન તુમ ધ્યાન, ફિકર ભાજી દુખકારી.
દેખે શ્રી જિનરાજ, પાપ મિથ્યાત વિલાયો,
પૂજાશ્રુતિ બહુભગતિ કરત સમ્યક્ગુણ આયો.
ઇસ મારવાડ – સંસારમેં કલ્પવૃક્ષ તુમ દરશ હૈ,
પ્રભુ મોહિ દેહુ ભૌ ભૌ વિષૈ, યહ વાંછા મન સરસ હૈ. ૬