૧૭૬ ][ શ્રી જિનેન્દ્ર
કીનેં બહુ જામન મરના, નહિં પાયો સાચો શરના,
અબ ભાગ ઉદય મમ આયો, તુમ દર્શન નિર્મલ પાયો. ૧૮
મન શાંત ભયો ઉર મેરો, બાઢો ઉછાહ શિવકેરો,
પર વિષય રહિત આનન્દ, નિજ રસ ચાખો નિરદ્વંદ. ૧૯
મુઝ કાજતનેં કારજ હો, તુમ દેવ તરનતારન હો,
તાતૈં એસી અબ કીજે, તુમ ચરમભક્તિ મોહિ દીજે. ૨૦
દ્રગ – જ્ઞાન – ચરન પરિપૂર, પાઊં નિશ્ચય ભવચૂર.
દુખદાયક વિષય કષાય, ઇનમેં પરનતિ નહિં જાય. ૨૧
સુરરાજ સમાજ ન ચાહોં, આતમસમાધિ અવગાહોં,
પર ઇચ્છા તો મનમાની, પૂરો સબ કેવલજ્ઞાની. ૨૨
(દોહા)
ગનપતિ પાર ન પાવહીં, તુમ ગુનજલધિ વિશાલ,
ભાગચન્દ તુવ ભક્તિ હી, કરૈ હમૈં વાચાલ. ૨૩
હાર્દિક ભાવના
મૈં વો દિન કબ પાઊં, ઘરકો છોડ બન જાઊં; મૈં વો૦
અંતર બાહિર ત્યાગ પરિગ્રહ, નગ્ન સ્વરૂપ બનાઊં; મૈં વો૦
સકલ વિભાવમયી પરિણતિ તજ, સ્વાભાવિક ચિત લાઊં; મૈં વો૦
પર્વત ગુફા નગર સુન્દર ધર, દીપક ચાંદ મનાઊં; મૈં વો૦
ભૂમિ સેજ આકાશ ચંદોવા તકિયા ભુજા લગાઉં; મૈં વો૦
ઉપલ જાન મૃગ ખાજ ખુજાવત, ઐસા ધ્યાન લગાઊં;
મૈં. વો૦