સ્તવનમાળા ][ ૧૭૯
સમાધિામરણ
(કવિવર સૂરચન્દ્રજીકૃત બડા સમાધિમરણ)
બન્દૌં શ્રીઅરહંત પરમગુરુ, જો સબકો સુખદાઈ;
ઇસ જગમેં દુઃખ જો મૈં ભુગતે, સો તુમ જાનો રાઈ.
અબ મૈં અરજ કરુઁ પ્રભુ તુમસે, કર સમાધિ ઉર માંહી;
અંત સમય મેં યહ વર માંગૂઁ, સો દીજૈ જગ-રાઈ. ૧
ભવ-ભવમેં તન ધાર નયે મૈં, ભવ-ભવ શુભ સંગ પાયો;
ભવ-ભવમેં નૃપ-રિદ્ધિ લઈ મૈં, માત પિતા સુત થાયો.
ભવ-ભવમેં તન પુરુષ-તનોં ધર, નારી હૂઁ તન લીનો;
ભવ-ભવમેં મૈં ભયો નપુંસક, આતમગુણ નહિ ચીનો. ૨
ભવ-ભવમેં સુર-પદવી પાઈ, તાકે સુખ અતિ ભોગે;
ભવ-ભવમેં ગતિ નરકતની ધર, દુઃખ પાયે વિધિયોગે.
ભવ-ભવમેં તિર્યંચ યોનિ ધર, પાયો દુખ અતિ ભારી;
ભવ-ભવમેં સાધર્મી જન કો, સંગ મિલ્યો હિતકારી. ૩
ભવ-ભવમેં જિન-પૂજન કીની, દાન સુપાત્રહિ દીનો;
ભવ-ભવમેં મૈં સવસરણનમેં, દેખ્યો જિનગુન ભીનો.
એતી વસ્તુ મિલી ભવ-ભવ મેં, ‘સમ્યક્’ ગુન નહિં પાયો;
ના સમાધિ – યુત મરણ કિયો મૈં, તાતૈં જગ ભરમાયો. ૪
કાલ અનાદિ ભયો જગ ભ્રમતૈં, સદા કુ-મરન હિ કીનો;
એક બારહૂ ‘સમ્યક્’ યુત મૈં, નિજ – આતમ નહિં ચીનો.
જો નિજ – પરકો જ્ઞાન હોય તો, મરણ સમય દુઃખ કાંઈ;
દેહ વિનાશી, મૈં નિજ – ભાસી, જોતિ – સ્વરૂપ સદાઈ. ૫