૧૮૦ ][ શ્રી જિનેન્દ્ર
વિષય – કષાયનકે વશ હ્વૈકેં, દેહ આપનો જાન્યો;
કર મિથ્યા સરધાન હિયે બિચ, આતમ નાહિં પિછાન્યો.
યોં ક્લેશ હિય ધાર મરણ કરિ, ચારોં ગતિ ભરમાયો;
સમ્યક્દર્શન – જ્ઞાન – ચરન યે, હિરદેમેં નહિ લાયો. ૬
અબ યહ અરજ કરૂં પ્રભુ સુનિયે, મરણ સમય યહ માંગૌં;
રોગ જનિત પીડા મત હોવો, અરુ કષાય મત જાગૌ.
યે મુઝ મરન સયમ દુખદાતા, ઇન હર સાતા કીજૈ;
જો સમાધિયુત મરન હોય મુઝ, અરુ મિથ્યા ગદ છીજૈ. ૭
યહ તન સાત કુધાત – મયી હૈ, દેખત હી ઘિન આવૈ;
ચર્મ – લપેટી ઉપર સોહૈ, ભીતર વિષ્ઠા પાવૈ.
અતિ દુર્ગન્ધ અપાવન સા યહ, મૂરખ પ્રીતિ બઢાવૈ;
દેહ વિનાસી, જિય અવિનાસી, નિત્ય સ્વરૂપ કહાવૈ. ૮
યહ તન જીર્ણ કુટી સમ આતમ, યાતૈં પ્રીતિ ન કીજૈ;
નૂતન મહલ મિલૈ જબ ભાઈ, તબ યામે ક્યા છીજે.
મૃત્યુ હોનસે હાનિ કૌન હૈ, યાકો ભય મત લાવો;
સમતા સે જો દેહ તજોગે, તો શુભ તન તુમ પાવો. ૯
મૃત્યુ મિત્ર ઉપકારી તેરો, ઇસ અવસર કે માંહી;
જીરન તન સે દેત નયો યહ, યા સમ સાહૂ નાહી.
યા સેતી ઇસ મૃત્યુ સમય પર, ઉત્સવ અતિ હી કીજૈ;
ક્લેશ – ભાવકો ત્યાગ સયાને, સમતા – ભાવ ધરીજૈ. ૧૦
જો તુમ પૂરવ પુણ્ય કિયે હૈં, તિનકો ફલ સુખદાઈ;
મૃત્યુ – મિત્ર બિન કૌન દિખાવૈ, સ્વર્ગ – સમ્પદા ભાઈ.