સ્તવનમાળા ][ ૧૮૧
રાગ – રોષકો છોડ સયાને, સાત વ્યસન દુખદાઈ;
અન્તસમય મેં સમતા ધારો, પર – ભવ – પંથ સહાઈ. ૧૧
કર્મ મહાદુઠ બૈરી મેરો, તા સેતી દુખ પાવૈ;
તન – પિંજરમેં બન્ધ કિયો મોહિ, યાસોં કૌન છુડાવૈ.
ભૂખ – તૃષા દુખ આદિ અનેકન, ઇસ હી તન મેં ગાઢૈ;
મૃત્યુ – રાજ અબ આય દયાકર, તન પિંજરસોં કાઢૈ. ૧૨
નાના વસ્ત્રાભૂષણ મૈંને, ઇસ તનકો પહરાયે;
ગંધ સુગંધિત અત્તર લગાયે, ષટ્રસ અશન કરાયે.
રાત દિના મૈં દાસ હોય કર, સેવ કરી તન કેરી;
સો તન મેરે કામ ન આયો, ભૂલ રહ્યો નિધિ મેરી. ૧૩
મૃત્યુ – રાય કો સરન પાય, તન નૂતન એસો પાઊં;
જામે સમ્યક્રતન તીન લહિ, આઠોં કર્મ ખપાઊં.
દેખો તન સમ ઔર કૃતઘ્ની, નાહિં સુન્યો જગમાહીં;
મૃત્યુસમય મેં યે હી પરિજન, સબ હી હૈં દુઃખદાઈ. ૧૪
યહ સબ મોહ બઢાવન હારે, જિયકો દુરગતિ – દાતા;
ઇનસે મમત નિવારો જિયરા, જો ચાહો સુખ – સાતા.
મૃત્યુ – કલ્પદ્રુમ પાય સયાને, માંગો ઇચ્છા જેતી;
સમતા ધરકર મૃત્યુ કરો તો, પાવો સંપત્તિ તેતી. ૧૫
ચૌ આરાધન સહિત પ્રાણ તજ, તૌ યે પદવી પાવો;
હરિ પ્રતિહરિ ચક્રી તીર્થેશ્વર, સ્વર્ગ – મુક્તિ મેં જાવો.
મૃત્યુ – કલ્પદ્રુમ સમ નહિં દાતા, તીનોં લોક મંઝારે;
તાકો પાય કલેશ કરો મત, જન્મ-જવાહર હારે. ૧૬