૧૮૪ ][ શ્રી જિનેન્દ્ર
અન્ત સમય મેં યહ શુભ ભાવ હિ, હોવેં આનિ સહાઈ;
સ્વર્ગ – મોક્ષ – ફલ તોહિ દિખાવેં, ૠદ્ધિ દેહિં અધિકાઈ.
ખોટે ભાવ સકલ જિય ત્યાગો, ઉર મેં સમતા લાકે;
જા સેતી ગતિ ચાર દૂર કર, બસહુ મોક્ષપુર જાકે. ૨૮
મન થિરતા કરકે તુમ ચિંતો, ચૌ – આરાધન ભાઈ;
યે હી તોકોં સુખકી દાતા, ઔર હિતૂ કોઉ નાહીં.
આગેં બહુ મુનિરાજ ભયે હૈં, તિન ગહિ થિરતા ભારી;
બહુ ઉપસર્ગ સહે શુભ પાવન, આરાધન ઉર ધારી. ૨૯
તિનમેં કછુ ઇક નામ કહૂં મૈં, સો સુન જિય ચિત લાકે;
ભાવસહિત અનુમોદૈ જો જન, દુર્ગતિ હોય ન તાકે.
અરુ સમતા નિજ ઉરમેં આવે, ભાવ અધીરજ જાવે;
યોં નિશ દિન જો ઉન મુનિવરકો, ધ્યાન હિયે બિચ લાવે. ૩૦
ધન્ય-ધન્ય સુકુમાલ મહામુનિ, કૈસે ધીરજ ધારી;
એક સ્યાલિની જુગ બચ્ચા – જુત, પાંવ ભખ્યો દુખકારી.
યહ ઉપસર્ગ સહ્યો ધર થિરતા, આરાધન ચિત ધારી;
તૌ તુમરે જિય કૌન દુઃખ હૈ? મૃત્યુ-મહોત્સવ ભારી. ૩૧
ધન્ય-ધન્ય જુ સુકૌશલ સ્વામી, વ્યાઘ્રીને તન ખાયો;
તૌ ભી શ્રીમુનિ નેક ડિગે નહિં, આતમ સોં હિત લાયો.
યહ ઉપસર્ગ સહ્યો ધર થિરતા, આરાધન ચિત ધારી;
તૌ તુમરે જિય કૌન દુઃખ હૈ? મૃત્યુ – મહોત્સવ ભારી. ૩૨
દેખો ગજ – મુનિકે શિર ઉપર, વિપ્ર અગિનિ બહુ બારી;
શીશ જલૈ જિમ લકડી તિનકો, તૌ હૂ નાહિં ચિંગારી.