સ્તવનમાળા ][ ૧૮૩
બાર અનંત હિ અગ્નિ માહિં જર, મૂવો સુમતિ ન લાયો;
સિંહ વ્યાઘ્ર અહિઽનન્ત બાર મુઝ, નાના દુઃખ દિખાયો. ૨૨
બિન સમાધિ યે દુઃખ લહે મૈં, અબ ઉર સમતા આઈ;
મૃત્યુરાજકૌં ભય નહિં માનો, દેવૈ તન સુખદાઈ.
યાતૈં જબ લગ મૃત્યુ ન આવૈ, તબ લગ જપ તપ કીજૈ;
જપ-તપ બિન ઇસ જગકે માંહીં, કોઈ ભી નહિં સીજૈ. ૨૩
સ્વર્ગ-સમ્પદા તપસોં પાવૈ, તપસોં કર્મ નસાવૈ;
તપ હી સોં શિવ – કામિનિ-પતિ હ્વે, યાસોં તપ ચિત લાવૈ.
અબ મૈં જાની સમતા બિન મુઝ, કોઊ નાહિં સહાઈ;
માત-પિતા સુત-બાંધવ તિરિયા, યે સબ હૈં દુખદાઈ. ૨૪
મૃત્યુ સમય મેં મોહ કરેં યે, તાતૈં આરત હો હૈ;
આરતતૈં ગતિ નીચી પાવૈ, યોં લખ મોહ તજ્યો હૈ.
ઔર પરિગ્રહ જેતે જગ મેં, તિનસોં પ્રીતિ ન કીજૈ;
પરભવમેં યે સંગ ન ચાલૈં, નાહક આરત કીજૈ. ૨૫
જે-જે વસ્તુ લખત હૈં તે પર, તિનસોં નેહ નિવારો;
પરગતિ મેં યે સાથ ન ચાલૈં, ઐસો ભાવ વિચારો.
જો પરભવમેં સંગ ચલૈ તુઝ, તિનસોં પ્રીતિ સુ કીજૈ;
પંચ પાપ તજ, સમતા ધારો, દાન ચાર વિધ કીજૈ. ૨૬
દશલક્ષણ – મય ધર્મ ધરો હિય, અનુકમ્પા ઉર લાવો;
ષોડશકારણ નિત્ય વિચારો, દ્વાદશ ભાવન ભાવો.
ચારોં પરવી પ્રોષધ કીજૈ, અશન રાત કો ત્યાગો;
સમતા ધર દુરભાવ નિવારો, સંયમસોં અનુરાગો. ૨૭