મૈં તુમ કબહું ન દીઠ, ગદ્ગદ્ નૈન ભરેજી.
ભ્રમ્યો સંસાર અનંત, નહીં તુમ ભેદ લહ્યોજી;
તુમસૌં નેહ નિવાર, પરસૌં નેહ કિયૌજી.
વિભાવ ભાવ મંઝાર, અબ ઉદ્ધાર કરોજી;
તુમસોં પ્રેમ કરૈંય, તે સંસાર તરૈંજી.
તુમ વિન યેતે કાલ, મમ સબ વિફલ ગયેજી;
તુમ વંદે દુખ જાય, સબહી પાપ ટરૈંજી.
તુમ પ્રભુ દીનદયાલ, મમ દુખ દૂર કરોજી;
ઇન્દ્રાદિક સબ દેવ, તે તુમ સેવ કરૈંજી.
જિભ્યા સહસ્ર બનાય, તુમ ગુન કથન કરૈંજી;
રૂપ નિહારન કાજ, નૈન હજાર રચૈંજી.
ભાવ ભક્તિ મનલીન, ઇન્દ્રાની નૃત્ય કરૈજી;
અંગ વિચિત્ર બનાય, થેઈ થેઈ તાન કરૈજી.
પુણ્ય પાપકા ખ્યાલ, દેખો સમ્યક્જ્ઞાની;
નિત્ય મહોત્સવ હોત, બાજત તબલ નિશાની.