૭૨ ][ શ્રી જિનેન્દ્ર
સ્યાદ્વાદ સંજુકત અર્થકો પ્રગટ બખાનત,
હિતકારી તુમ વચન શ્રવનકરિ કો નહિં જાનત,
દોષરહિત યે દેવ શિરોમણિ વક્તા જગગુર,
જો જ્વરસેતી મુક્ત ભયો સો કહત સરલ સુર. ૨૯
વિન વાંછા એ વચન આપકે ખિરૈં કદાચિત,
હે નિયોગ એ કોપિ જગતકો કરત સહજ હિત;
કરૈ ન વાંછા ઇસી ચંદ્રમા પૂરોં જલનિધિ,
સીતરશ્મિકૂં પાય ઉદધિ જલ બહૈ સ્વયંસિધિ. ૩૦
તેરે ગુણ ગંભીર પરમ પાવન જગમાંઈ,
બહુપ્રકાર પ્રભુ હૈં અનંત કછુ પાર ન પાઈ;
તિન ગુણાનકો અંત એક યાહી વિધિ દીસૈ,
તે ગુણ તુઝ હી માહિં ઔરમેં નાહિં જગીસૈ. ૩૧
કેવલ થુતિ હી નાહિં ભતિપૂર્વક હમ ધ્યાવત,
સુમરન પ્રણમન તથા ભજનકર તુમ ગુણ ગાવત;
ચિંતવન પૂજન ધ્યાન નમનકરિ નિત આરાધૈં,
કો ઉપાવકરિ દેવ સિદ્ધિફલકો હમ સાધૈં. ૩૨
ત્રૈલોકી નગરાધિદેવ નિત જ્ઞાનપ્રકાશી,
પરમજ્યોતિ પરમાતમશક્તિ અનંતી ભાસી;
પુન્ય – પાપતૈં રહિત પુન્યકે કારણ સ્વામી,
નમોં નમોં જગવંદ્ય અવંદ્યક નાથ આકામી. ૩૩
રસ-સુપરસ અર ગંધ રૂપ નહિં શબ્દ તિહારે,
ઇનકે વિષય વિચિત્ર ભેદ સબ જાનનહારે;