stavanamALA ][ 183
bAr anant hi agni mAhin jar, mUvo sumati na lAyo;
sinh vyAghra ahinanta bAr mujh, nAnA dukh dikhAyo. 22
bin samAdhi ye dukh lahe main, ab ur samatA AI;
mRutyurAjakaun bhay nahin mAno, devai tan sukhadAI.
yAtain jab lag mRutyu na Avai, tab lag jap tap kIjai;
jap-tap bin is jagake mAnhIn, koI bhI nahin sIjai. 23
svarga-sampadA tapason pAvai, tapason karma nasAvai;
tap hI son shiv – kAmini-pati hve, yAson tap chit lAvai.
ab main jAnI samatA bin mujh, koU nAhin sahAI;
mAt-pitA sut-bAndhav tiriyA, ye sab hain dukhadAI. 24
mRutyu samay men moh karen ye, tAtain Arat ho hai;
Aratatain gati nIchI pAvai, yon lakh moh tajyo hai.
aur parigrah jete jag men, tinason prIti na kIjai;
parabhavamen ye sang na chAlain, nAhak Arat kIjai. 25
je-je vastu lakhat hain te par, tinason neh nivAro;
paragati men ye sAth na chAlain, aiso bhAv vichAro.
jo parabhavamen sang chalai tujh, tinason prIti su kIjai;
panch pAp taj, samatA dhAro, dAn chAr vidh kIjai. 26
dashalakShaN – may dharma dharo hiy, anukampA ur lAvo;
ShoDashakAraN nitya vichAro, dvAdash bhAvan bhAvo.
chAron paravI proShadh kIjai, ashan rAt ko tyAgo;
samatA dhar durabhAv nivAro, sanyamason anurAgo. 27