તામહિ ચહું દિશિ શિખરિ ઉતંગ, તિનકો માન કહું સરવંગ;
દિશિ પૂરવ ગિરિ તેરહ સહી, તાકી ઉપમા જાય ન કહી. ૪
મધ્ય એક અંજનકે રંગ, શિખરિ ઉતંગ બન્યો સરવંગ;
સહસ ચૌરાસી યોજન માન, ધૂપરબત દેખ્યો ભગવાન. ૫
તાકે ચહું દિશિ પરબત ચાર, ઉજ્જ્વલ વરન મહા સુખકાર;
ચૌસઠિ સહસ્ર ઉતંગ જુ હોય, દધિમુખ નામ કહાવે સોય. ૬
ઇક ઇક દધિમુખ પરબત તાસ, દ્વૈ દ્વૈ રતિકર અચલ નિવાસ;
ઇક ઇક અરુણ વરન ગિરિ માન, સહજ ચવાલિસ ઊર્દ્ધપ્રમાન. ૭
ઇહવિધિ તેરહ ગિરિવર ગને, તા પરિ ચૈત્ય અકૃત્રિમ બને;
ઇક ઇક ગિરિપર ઇક પ્રાસાદ, તાકી રચના બની અનાદ. ૮
ઇક જિનમંદિરકો વિસ્તાર, સુનહુ ભવિક પરમાગમસાર;
ગિરિકો શિખર વરત તિહિરૂપ, રત્નમયી પ્રાસાદ અનૂપ. ૯
ઇક ચૈત્યાલય બિંબ પ્રમાન, ઇકસો આઠ અનૂપમ જાન;
રત્નમણી સુંદર આકાર, ધનુષ પાંચસો ઊર્ધ્વ ઉદાર. ૧૦
ઇમ તેરહ પૂરબ દિશિ કહે, તાકો ભેદ જિનાગમ લહે;
છપ્પનસો સોરહ બિંબ સબૈ, તાકી ભાવન ભાઊં અબૈ. ૧૧
અનંત જ્ઞાન જો આતમરામ, સો પ્રગટહિ ઇહ મુદ્રા ધામ;
લોક અલોક વિલોકનહાર, તા પરદેશનિ યહ આકાર. ૧૨
અનંત કાલલોં યહી સ્વરૂપ, સિદ્ધાલય રાજૈ ચિદ્રૂપ;
સુખ અનંત પ્રગટે ઇહિ ધ્યાન, તાતૈ જિનપ્રતિમા પરધાન. ૧૩
સ્તવન મંજરી ][ ૧૦૩