दोडेल सिंह तणी दोट विषे पडे जे,
ना तुज पाद – गिरि आश्रयथी मरे ते. ३९
जे जोरमां प्रलयना पवने थयेलो,
ओढा उडे बहु ज अग्नि दवे धीकेलो;
संहारशे जगत सन्मुख तेम आवे,
ते तुज कीर्तनरूपी जळ शांत पाडे. ४०
जे रक्त-नेत्र, पिककंठ समान काळो,
ऊंची फणे सरप सन्मुख आवनारो;
तेने निःशंक जन तेह उलंघी चाले,
त्वं नाम नागदमनी दिल जेह धारे. ४१
❒
नाचे तुरंग गज शब्द करे महान,
एवुं रणे नृपतिनुं बळवान सैन्य;
भेदाय छे तिमिर जेम रवि करेथी,
छेदाय शीघ्र त्यम ते तुज कीर्तनेथी. ४२
बर्छी थकी हणित हस्ति रुधिर व्हे छे,
योद्धा प्रवाह थकी आतुर ज्यां तरे छे;
एवा युधे अजित-शत्रु जीते जनो ते,
त्वत्पादपंकजरूपी वन शर्ण ले जे. ४३
ज्यां ऊछळे मगरमच्छ तरंग झाझा,
ने वाडवाग्नि भयकारी थकी भरेला;
एवा ज सागर विषे स्थित नाव जे छे,
ते निर्भये तुज तणा स्मरणे तरे छे. ४४
स्तवन मंजरी ][ १९