पक्षमां बे उपवास करे तेना संबंधमां शुं कहेवुं! ते स्वर्गसुख भोगवी
मोक्षने प्राप्त थाय छे.
हवे आरंभादिना त्याग विना उपवास करे तेने कर्मनिर्जरा थती
नथी, एम कहे छेः —
उववासं कुव्वंतो आरंभं जो करेदि मोहादो ।
सो णियदेहं सोसदि ण झाडए कम्मलेसं पि ।।३७८।।
उपवासं कुर्वन् आरम्भं यः करोति मोहात् ।
सः निजदेहं शोषयति न उज्झति कर्मलेशं अपि ।।३७८।।
अर्थः — जे उपवास करीने घरकार्यना मोहथी घर संबंधी
आरंभ करे छे ते पोताना देहने (मात्र) सूकवे छे, पण तेने लेशमात्र
कर्मनिर्जरा थती नथी.
भावार्थः — जे विषय – कषाय छोड्या विना केवळ आहारमात्र ज
त्याग करे छे अने समस्त घरकार्य करे छे ते पुरुष मात्र देहने ज
सूकवे छे, तेने लेशमात्र पण कर्मनिर्जरा थती नथी.
हवे सचित्तत्यागप्रतिमा कहे छेः —
सच्चित्तं पत्तफलं छल्ली मूलं च किसलयं बीयं ।
जो ण य भक्खदि णाणी सचित्तविरदो हवे सो दु ।।३७९।।
सचित्तं पत्रं फलं त्वक् मूलं च किशलयं बीजम् ।
यः न च भक्षयति ज्ञानी सचित्तविरतः भवेत् सः तु ।।३७९।।
अर्थः — जे ज्ञानी सम्यग्द्रष्टिश्रावक पत्र, फळ, छाल, मूळ, कुंपळ
अने बीज ए सचित्तने भक्षण करतो नथी, तेने सचित्तविरतिश्रावक
कहे छे.
भावार्थः — जीवोथी सहित होय तेने सचित्त कहे छे. पत्र, फळ,
छाल, मूळ, बीज अने कुंपळ इत्यादि लीली सचित्त वनस्पतिने न खाय
२०८ ]
[ स्वामिकार्त्तिकेयानुप्रेक्षा