पूर्णिमाना प्रभातकाळमां सामायिक, वंदनादि करी – जिनपूजनविधान करी,
त्रण प्रकारना पात्रोनुं पडगाहन करी तेमने भोजन करावी पछी पोते
भोजन करे तेने प्रोषधप्रतिमा होय छे.
भावार्थः — पहेलां शिक्षाव्रतमां प्रोषधनी विधि कही हती ते
अहीं पण जाणवी. गृहव्यापार – भोगउपभोगनी समस्त सामग्रीनो
त्याग करी एकान्तमां जई सोळ पहोर धर्मध्यानमां व्यतीत करे, अने
अहीं वधारामां आटलुं समजवुं के त्यां सोळ पहोरना वखतनो नियम
कह्यो नहोतो – अतिचारादि दोष पण लागता हता, परंतु अहीं तो
प्रतिमानी प्रतिज्ञा छे तेथी सोळ पहोरना उपवासनो नियम करी
अतिचार रहित प्रोषध करे छे. आ प्रोषधप्रतिमाना पांच अतिचार छे
ः जे वस्तु जे स्थानमां राखी होय तेने उठाववी – मूकवी, सूवा – बेसवानुं
संस्तरण करवुं, ए बधुं वगर देखे जाणे यत्नरहित करवुं, आ प्रमाणे
त्रण अतिचार तो आ, तथा उपवासमां अनादर – अप्रीति करवी अने
क्रियाकर्मनुं विस्मरण करवुं आ पांच अतिचार लागवा दे नहि. (ते
निरतिचार प्रोषधोपवासप्रतिमा छे.)
हवे प्रोषधनुं माहात्म्य कहे छे.ः —
एक्कं पि णिरारंभं उववासं जो करेदि उवसंतो ।
बहुभवसंचियकम्मं सो णाणी खवदि लीलाए ।।३७७।।
एकं अपि निरारम्भं उपवासं यः करोति उपशान्तः ।
बहुभवसञ्चितकर्म सः ज्ञानी क्षपति लीलया ।।३७७।।
अर्थः — जे ज्ञानी सम्यग्द्रष्टि, आरंभनो त्याग करी
उपशमभाव-मंदकषायरूप थईने एक पण उपवास करे छे ते घणा
भवोनां संचित करेलां – बांधेलां कर्मोने लीलामात्रमां क्षय करे छे.
भावार्थः — कषाय, विषय अने आहारनो त्याग करी, आलोक
-परलोकना भोगोनी वांच्छा छोडी जो एक उपवास करे तो ते घणा
कर्मोनी निर्जरा करे छे, तो पछी जे प्रोषधप्रतिमा अंगीकार करी एक
धर्मानुप्रेक्षा ]
[ २०७