हवे प्रोषधप्रतिमानो भेद कहे छेः —
सत्तमितेरसिदिवसे अवरह्णे जाइऊण जिणभवणे ।
किरियाकम्मं किच्चा उववासं चउव्विहं गहिय ।।३७३।।
गिहवावारं चत्ता रत्तिं गमिऊण धम्मचिंताए ।
पच्चूसे उट्ठिता किरियाकम्मं च कादूण ।।३७४।।
सत्थब्भासेण पुणो दिवसं गमिऊण वंदणं किच्चा ।
रत्तिं णेदूण तहा पच्चूसे वंदणं किच्चा ।।३७५।।
पुज्जणविहिं च किच्चा पत्तं गहिऊण णवरि तिविहं पि ।
भुंजाविऊण पत्तं भुंजंतो पोसहो होदि ।।३७६।।
सप्तमीत्रयोदशीदिवसे अपराह्णे गत्वा जिनभवने ।
क्रियाकर्म कृत्वा उपवासं चतुर्विधं गृहीत्वा ।।३७३।।
गृहव्यापारं त्यक्त्वा रात्रिं गमयित्वा धर्मचिन्तया ।
प्रत्यूषे उत्थाय क्रियाकर्म च कृत्वा ।।३७४।।
शास्त्राभ्यासेन पुनः दिवसं गमयित्वा वन्दनां कृत्वा ।
रात्रिं नीत्वा तथा प्रत्यूषे वन्दनां कृत्वा ।।३७५।।
पूजनविधिं च कृत्वा पात्रं गृहीत्वा नवरि त्रिविधं अपि ।
भोजयित्वा पात्रं भुंजानः प्रोषधः भवति ।।३७६।।
अर्थः — सातम अने तेरसना दिवसे बे पहोर पछी जिन-
चैत्यालयमां जइ सायंकाळमां सामायिकादि क्रियाकर्म करी चार प्रकारना
आहारनो त्याग करी उपवास ग्रहण करे, घरनो समस्त व्यापार छोडी
धर्मध्यानपूर्वक सातम अने तेरशनी रात्रि व्यतीत करे, आठम अने
चतुर्दशीना प्रभातमां ऊठी सामायिक क्रियाकर्म करे अने ते दिवस
शास्त्राभ्यासादि करी धर्मध्यानमां वितावे. सायंकाळमां सामायिकादि
क्रियाकर्म करी रात्रि पण ए ज प्रमाणे धर्मध्यानमां गाळे, नोम अने
२०६ ]
[ स्वामिकार्त्तिकेयानुप्रेक्षा