वेदतो नथी अने तेने ज धर्मध्यान होय छे. तेनुं मूळ कारण संसार
– देह – भोगथी वैराग्य छे, कारण के वैराग्य विना धर्ममां चित्त थंभतुं
नथी.
सुविसुद्धरायदोसो बाहिरसंकप्पवज्जिओ धारो ।
एयग्गमणो संतो जं चिंतइ तं पि सुहज्झाणं ।।४८०।।
सुविशुद्धरागद्वेषः बाह्यसंकल्पवर्जितः धीरः ।
एकाग्रमनाः सन् यत् चिन्तयति तदपि शुभध्यानम् ।।४८०।।
अर्थः — जे पुरुष राग-द्वेषरहित थई, बाह्यसंकल्पोथी छूटी,
धीरचित्तथी एकाग्रमनवाळो थई जे चिंतवन करे छे, ते पण शुभध्यान
छे.
भावार्थः — जे राग-द्वेषमयी परवस्तु संबंधी संकल्प छोडी —
कोईनो चळाव्यो पण न चळे एवो एकाग्रचित्त बनी चिंतवन करे छे
ते पण शुभध्यान छे.
ससरूवसमुब्भासो णट्ठममत्तो जिदिंदिओ संतो ।
अप्पाणं चिंतंतो सुहझाणरओ हवे साहू ।।४८१।।
स्वस्वरूपसमुद्भासः नष्टममत्वः जितेन्द्रियः सन् ।
आत्मानं चिन्तयन् शुभध्यानरतः भवेत् साधुः ।।४८१।।
अर्थः — जे साधु, पोताना स्वस्वरूपनो समुद्भास एटले
प्रगटता थई छे जेने एवो थयो थको, परद्रव्यमां नष्ट थयुं छे ममत्व
जेने एवो बनीने, जीत्या छे इन्द्रियविषय जेणे एवो थई एक आत्मानुं
चिंतवन करतो थको प्रवर्ते छे ते साधु शुभ ध्यानमां लीन होय छे.
भावार्थः — जेने पोताना स्वस्वरूपनो प्रतिभास थयो होय, जे
परद्रव्यमां ममत्व न करतो होय, अने इन्द्रियोने वश करे, ए प्रमाणे
जे आत्मानुं चिंतवन करे ते साधु शुभ ध्यानमां लीन होय छे. बीजाने
शुभ ध्यान होतुं नथी.
द्वादश तप ][ २७५