जो समसोक्खणिलीणो वारंवारं सरेइ अप्पाणं ।
इंदियकसायविजई तस्स हवे णिज्जरा परमा ।।११४।।
यः समसौख्यनिलीनः वारंवारं स्मरति आत्मानम् ।
इन्द्रियकषायविजयी तस्य भवेत् निर्जरा परमा ।।११४।।
अर्थः — जे मुनि, वीतरागभावरूप सुख के जेनुं नाम
परमचारित्र छे तेमां लीन अर्थात् तन्मय थाय छे, वारंवार आत्मानुं
स्मरण-चिंतवन करे छे तथा इन्द्रियोने जीतवावाळा छे तेमने उत्कृष्ट
निर्जरा थाय छे.
भावार्थः — इन्द्रियोनो तेम ज कषायोनो निग्रह करी परम
वीतरागभावरूप आत्मध्यानमां जे लीन थाय छे तेने उत्कृष्ट निर्जरा
थाय छे.
(दोहरो)
पूर्वे बांध्यां कर्म जे, खरे तपोबल पाय;
सो निर्जरा कहाय है, धारे ते शिव जाय.
इति निर्जरानुप्रेक्षा समाप्त.
६२ ]
[ स्वामिकार्त्तिकेयानुप्रेक्षा