manaḥparyayagnānī chhe, kevaḷagnānī to sarvotkr̥uṣhṭa gnānī chhe, hun koṇ chhun?
alpagna chhun. vaḷī uttamatap kare topaṇ teno mad na kare, pote sarva
jāti, kuḷ, baḷ, vidyā, aishvarya ane tap ādi vaḍe sarvathī moṭo chhe
topaṇ parakr̥ut apamānane paṇ sahan kare chhe, parantu tyān garva karī kaṣhāy
upajāvato nathī. tyān uttam mārdavadharma hoy chhe.
have uttam ārjavadharma kahe chheḥ —
जो चिंतेइ ण वंकं कुणदि ण वंकं ण जंपए वंकं ।
ण य गोवदि णियदोसं अज्जवधम्मो हवे तस्स ।।३९६।।
यः चिन्तयति न वक्रं करोति न वक्रं न जल्पते वक्रम् ।
न च गोपायति निजदोषं आर्जवधर्मः भवेत् तस्य ।।३९६।।
arthaḥ — je muni manamān vakratā na chintave, kāyāthī vakratā na kare,
vachanathī vakratā na bole tathā potānā doṣhone gopave nahi – chhupāve nahi
te munine uttam ārjavadharma hoy chhe.
bhāvārthaḥ — man-vachan-kāyāmān saraḷatā hoy arthāt je manamān
vichāre, te ja vachanathī kahe ane te ja kāyāthī kare, paṇ bījāne
bhulavaṇīmān nākhavā-ṭhagavā arthe vichār to kāī karavo ane kahevun bījun
tathā karavun vaḷī kāī bījun, tyān māyākaṣhāy prabaḷ hoy chhe. em na
kare paṇ niṣhkapaṭ banī pravarte, potāno doṣh chhupāve nahi paṇ jevo hoy
tevo bāḷakanī māphak gurunī pāse kahe tyān uttam ārjavadharma hoy chhe.
have uttam shauchadharma kahe chheeḥ —
समसंतोसजलेण य जो धोवदि तिह्णलोहमलपुंजं ।
भोयणगिद्धिविहीणो तस्स सउच्चं हवे विमलं ।।३९७।।
समसन्तोषजलेन च यः धोवति तृष्णालोभमलपुंजम् ।
भोजनगृद्धिविहीनः तस्य शौचं भवेत् विमलम् ।।३९७।।
arthaḥ — je muni samabhāv arthāt rāg-dveṣharahit pariṇām ane
dharmānuprekṣhā ]
[ 221