anya guru shun batāve chhe?’ e bahujanadoṣh chhe.
9. ‘ā doṣh chhupāvyo chhupāvāno nathī māṭe kahevo ja joīe’
em vichārī pragaṭ – vyakta doṣh hoy te kahe, te avyakta doṣh chhe.
10. potāne lāgelā doṣhanī guru pāse ālochanā karī, koī
anya munie prāyashchitta līdhun hoy tene joī te pramāṇe potāne paṇ
doṣh lāgyā hoy tenī ālochanā guru pāse nahi karatān potānī meḷe
prāyashchitta laī le, parantu doṣh pragaṭ karavāno abhiprāy na hoy, te
tatsevīdoṣh chhe.
āvā dash doṣharahit saraḷachitta banī bāḷakanī māphak ālochanā
kare.
जं किं पि तेण दिण्णं तं सव्वं सो करेदि सद्धाए ।
णो पुणु हियए संकदि किं थोवं किं पि बहुयं वा ।।४५३।।
यत् किमपि तेन दत्तं तत् सर्वंः सः करोति श्रद्धया ।
नो पुनः हृदये शंकते किं स्तोकं किमपि बहुकं वा ।।४५३।।
arthaḥ — doṣhanī ālochanā karyā pachhī āchārye je kāī prāyashchitta
āpyun hoy te badhuy shraddhāpūrvak grahaṇ kare paṇ hr̥udayamān evī shaṅkā
– sandeh na rākhe ke ā āpelun prāyashchitta thoḍun chhe ke ghaṇun chhe?
bhāvārthaḥ — tattvārthasūtramān prāyashchittanā nav bhed kahyā chhe
– ālochan, pratikramaṇ, tadubhay, vivek, vyutsarga, tap, chhed, parihār
ane upasthāpanā. tyān doṣhane yathāvat kahevo te ālochanā chhe, doṣhane
mithyā karāvavo te pratikramaṇ chhe, ālochan – pratikramaṇ banne karāvavān te
tadubhay chhe, bhaviṣhyano tyāg karāvavo te vivek chhe, kāyotsarga karāvavo
te vyutsarga chhe, anashanādi tap karāvavo te tap chhe, dīkṣhā chhedan karavī
arthāt ghaṇā divasanā dīkṣhitane thoḍā divasano karavo te chhed chhe, saṅgh
bahār karavo te parihār chhe, tathā pharīthī navesarathī dīkṣhā āpavī te
upasthāpanā chhe. e pramāṇe prāyashchitta nav prakārathī chhe tathā temanā paṇ
dvādash tap ][ 261