११४ ][ तत्त्वज्ञान-तरंगिणी
कुर्वन् यात्रार्चनाद्यं खजयजपतपोऽध्यापनं साधुसेवां
दानौघान्योपकारं यमनियमधरं स्वापशीलं दधानः ।
उद्भीभावं च मौनं व्रतसमितिततिं पालयन् संयमौघं
चिद्रूपध्यानरक्तो भवति च शिवभाग् नापरः स्वर्गभाक् च ।।२।।
साधाुसेवा करे विषयजय मन धारे,
पूजना पLन पाLन करे त्यां,
दान जप शील तप मौन यात्रा करे,
भय तजे व्रत समिति धारे त्यां;
परहिते रकत यम नियम संयम धारे,
त्यां बधाां कार्य करतां यदि ते,
रकत चिद्रूप धयाने रहे तो वरे,
मुकित, नहि तो सुरादि गति ते. २.
अर्थ : — यात्रा पूजा आदि करतां, इन्द्रियजय, तप अने पाठन
करतां, साधुसेवा, दान अने अन्य उपकार करतां, यम नियम धरतां,
शील धारण करतां, निर्भयपणुं, मौन के व्रतसमितिपणुं धारण करतां,
संयमसमूहनुं पालन करतां (आ बधा कार्यो वखते पण) जे जीव
आत्मध्यानमां रक्त रहे छे ते मोक्षनुं पात्र बने छे, बीजो नहि.
(बीजो) स्वर्गनी प्राप्ति करे छे. २.
चित्तं निधाय चिद्रूपे कुर्याद् वागंगचेष्टितं ।
सुधीर्निरंतरं कुंभे यथा पानीयहारिणी ।।३।।
चित्त चिद्रूपमां स्थापी निशदिन बधाां,
कार्य तन वचनथी सुज्ञ करता;
शीर्ष पर कुंभमां चित्त पनिहारीनुं
जेम हसतां, जतां, वात करतां. ३.
अर्थ : — जेम पनिहारी घडामां चित्त राखीने गमन, वचनोच्चार
आदि क्रिया करे छे, तेम सुज्ञजन निरंतर आत्मामां चित्त स्थापीने वाणी
अने शरीरनी क्रिया करे छे. ३.