अध्याय-१४ ][ ११५
वैराग्यं त्रिविधं प्राप्य संगं हित्वा द्विधा ततः ।
तत्त्वविद्गुरुमाश्रित्य ततः स्वीकृत्य संयमं ।।४।।
अधीत्य सर्वशास्त्राणि निर्जने निरुपद्रवे ।
स्थाने स्थित्वा विमुच्यान्यचिंतां धृत्वा शुभासनं ।।५।।
पदस्थादिकमभ्यस्य कृत्वा साम्यावलंबनं ।
मानसं निश्चलीकृत्य स्वं चिद्रूपं स्मरंति ये ।।६।।त्रिकलं ।।
पापानि प्रलयं यांति तेषामभ्युदयप्रदः ।
धर्मो विवर्द्धते मुक्तिप्रदो धर्मश्च जायते ।।७।।
पामी वैराग्य मन वचनने कायथी,
बाıा अंतर तजी संग ज्यारे,
तत्त्वज्ञानी गुरुना शरणमां जइ,
संयमादि स्वहितने स्वीकारे. ४.
सर्व शास्त्रो भणी, निरुपद्रव निर्जने,
स्थानमां स्थिरताने करीने,
अन्य चिंता तजी द्रढ शुभासन धारी,
धयान उत्तम पदस्थादि धारीने; ५.
साम्य अवलंबने अचल मनने करी,
जे स्मरे निज चिद्रूप तेने,
पापक्षय थाय ने अभ्युदय धार्मनी
वृद्धि, वळी मुकितप्रद धार्म जन्मे. ६-७.
अर्थ : — जे पुरुषो मन, वचन, कायाथी त्रण प्रकारे वैराग्य
पामीने पछी बाह्य अने अंतर एम बे प्रकारना संगने तजीने, तत्त्वज्ञ
सद्गुरुनुं शरण ग्रहण करीने पछी संयम अंगीकार करी, सर्व शास्त्रोनुं
अध्ययन करीने, निर्जन उपद्रवरहित स्थानमां रहीने, चिंता त्यजीने
शुभ द्रढ आसन धारण करी, पदस्थ, पिंडस्थ आदि ध्याननो अभ्यास
करीने, समतानुं अवलंबन लईने, मनने निश्चळ करीने पोताना शुद्ध