अध्याय-१४ ][ ११९
करायेलो, दोरडा आदिथी बंधायेलो (जीव पण) पोताना आत्मानुं
स्मरण करतां दुःखी थतो नथी. पोताना आत्माना चिंतनथी क्षुधा
वडे, ठंडीथी, तृषाथी, तापथी व्याकुळ चित्तवाळो जीव पण दुःखी
थतो नथी. १४-१५.
हर्षो न जायते स्तुत्या विषादो न स्वनिंदया ।
स्वकीयं शुद्धचिद्रूपमन्वहं स्मरतोंऽगिनः ।।१६।।
लोक निज स्तुति करे, हर्ष ना थाय त्यां,
खेद नहि कोइ निंदा करे त्यां,
शुद्ध चिद्रूप निज भिन्न ए सर्वथी,
एम मतिमान निशदिन स्मरे ज्यां. १६.
अर्थ : — पोताना शुद्ध आत्मस्वरूपने प्रतिदिन स्मरता जीवोने
पोतानी प्रशंसाथी हर्ष थतो नथी, पोतानी निंदाथी खेद थतो नथी. १६.
रागद्वेषो न जायेते परद्रव्ये गतागते ।
शुभाशुभेंऽगिनः शुद्धचिद्रूपासक्तचेतसः ।।१७।।
न संपदि प्रमोदः स्यात् शोको नापदि धीमतां ।
अहो स्वित्सर्वदात्मीयशुद्धचिद्रूपचेतसां ।।१८।।
सर्व परद्रव्य जे शुभ अशुभ कांइ पण,
प्राप्ति अप्राप्ति तेनी थतां तो;
शुद्ध चिद्रूपमां चित्त आसकतने,
राग के द्वेष नहि जन्मता जो. १७.
अहो! संपत्तिमां हर्ष जेने नहि,
तेम नहि शोक आपत्तिमांही;
नित्य निज विमल चिद्रूपमां चित्त ते,
सर्व धाीमंत कृतकृत्य त्यांही. १८.
अर्थ
: — शुद्ध चिद्रूपमां जेमनुं चित्त आसक्त छे एवा जीवोने