१२० ][ तत्त्वज्ञान-तरंगिणी
सारा के खराब पर द्रव्यना जवा – आववाथी (संयोग के वियोग थवाथी)
राग-द्वेष थता नथी. १७.
पोताना शुद्ध आत्मस्वरूपमां चित्तने सर्वदा एकाग्र करनार
बुद्धिमानोने अहो आश्चर्यनी वात छे, के संपत्तिमां हर्ष थतो नथी (के)
आपत्तिमां शोक थतो नथी. १८.
स्वकीयं शुद्धचिद्रूपं ये न मुंचंति सर्वदा ।
गच्छंतोऽप्यन्यलोकं ते सम्यगभ्यासतो न हि ।।१९।।
तथा कुरु सदाभ्यासं शुद्धचिद्रूपचिंतने ।
संक्लेशे मरणे चापि तद्विनाशं यथैति न ।।२०।।
जे जनो स्वकीय चिद्रूप निर्मल कदी,
ना तजे पण भजे सर्वदा ते,
अचल अभ्यास सम्यक् थकी ना छूटे,
जाय परलोकमां पण यदा ते.
शुद्ध चिद्रूप – चिंतन विषे सर्वदा,
तेथी अभ्यास एवो करो के;
दुःख संकलेश के मरण पण आवतां,
ते चळे ना अचळता धारो ए. १९-२०.
अर्थ : — जे जीवो पोताना शुद्ध आत्मस्वरूपने हंमेशां छोडतां
नथी, तेओ सारी रीते करेला अभ्यासना बळथी परलोकमां जतां पण
खरेखर छोडता नथी. १९.
शुद्ध चिद्रूपना चिंतनमां सदा एवो अभ्यास करो के संक्लेशमां
तथा मरणमां पण ते विनाश पामे नहि. २०.
वदन्नन्यैर्हसन् गच्छन् पाठयन्नागमं पठन् ।
आसनं शयनं कुर्वन् शोचनं रोदनं भयं ।।२१।।