१८ ][ तत्त्वज्ञान-तरंगिणी
तद्बिंबस्य तदोकसो झगिति तत्कारायकस्यापि च
सर्व गच्छति पापमेति सुकृतं तत्तस्य किं नो भवेत् ।।१९।।
वीतरागी विभुनुं स्मरे नाम ज्यां,
मूर्ति, मंदिर, स्तुतिने करे जो;
पाप सौ दूर टळे, पुण्य उत्तम मळे,
शुं न उत्कृष्ट धयाने फळे तो?
शुद्ध चिद्रूपना धयानथी त्यां बधाां,
घाातियां कर्मनो नाश थाये;
ज्ञान दर्शन अनंता सुखे युकत जे,
शुद्ध स्वरुपे स्थिति त्यां पमाये. १९
अर्थ : — शुद्ध चिद्रूपना ध्यान वडे घातिकर्मोनो नाश थतां शुद्ध
स्वरूपमां स्थिति थाय छे. कारण के अहीं वीतराग भगवानना नाम वडे
पण, स्तुति-प्रणाम वडे, ते वीतरागबिंबना, ते वीतरागमंदिरना, तेना
करावनारनां पण सर्व पाप सत्वरे दूर थई जाय छे, सर्व पुण्य आवे
छे, तो तेनुं ध्यान करनारने क्युं फळ न थाय? १९.
कोऽसौ गुणोस्ति भुवने न भवेत्तदा यो
दोषोऽथवा क इह यस्त्वरितं न गच्छेत् ।
तेषां विचार्य कथयंतु बुधाश्च शुद्ध –
चिद्रूपकोऽहमिति ये यमिनः स्मरंति ।।२०।।
‘शुद्ध चिद्रूप हुं’ संयमी जे स्मरे,
सुगुण एवो शुं लोके न पामे ?
दोष एवो शुं सत्वर टळे जे नह{,
बुधा जनो ! कहो विचारी, न नामे. २०
अर्थ : — हे विद्वानो ! विचारीने कहो के जे संयमीओ, ‘शुद्ध
चिद्रूप हुं छुं’ एवुं स्मरण करे छे, तेमने लोकमां त्यारे एवो क्यो गुण