अध्याय-३ ][ २३
स÷ेव शास्त्र मुनि तीर्थ गुरु सुज्ञानी,
के मूर्ति ते तणी विषे बहुमान आणी,
शुद्धात्म – धयान सदुपाय बधाा विचारी,
सेवे सदाय अति निर्मल बुद्धि धाारी. २.
अर्थ : — सम्यग्ज्ञानी देव-शास्त्र-गुरु, तीर्थरूप भगवंतने तथा
तेमनी प्रतिमाने शुद्ध आत्मस्वरूपना सद्ध्यानना कारणो होवाथी, भजे
छे. २.
अनिष्टान् खहृदामर्थानिष्टानपि भजेत्त्यजेत् ।
शुद्धचिद्रूपसद्ध्याने सुधीर्हेतूनहेतुकान् ।।३।।
अर्थो अनिष्ट मन £न्द्रियने छतां जो,
चिद्रूप – धयान – सदुपाय, बुधाो भजे तो;
जे होय £ष्ट मन £न्द्रियने छतां जो,
थाये अहेतु चिद्धयान विषे, तजे तो. ३.
अर्थ : — इन्द्रिय अने मनने अप्रिय पदार्थो होय पण जो ते
शुद्ध चिद्रूपना उत्तम ध्यानमां हेतु थता होय, तो सम्यग्द्रष्टि जीव तेने
भजे अने (इन्द्रिय – मनने) प्रिय लागतां पदार्थो पण (शुद्ध चिद्रूपना
ध्यानमां) विघ्नरूप होय, तो तेने विना विलंबे छोडी दे. ३.
मुंचेत्समाश्रयेच्छुद्धचिद्रूपस्मरणेऽहितं ।
हितं सुधीः प्रयत्नेन द्रव्यादिकचतुष्टयं ।।४।।
चिद्रूपना स्मरणमां हितकारी धाारे,
जे द्रव्य, क्षेत्र, वळी काळ सुभाव चारे;
तेने प्रयत्न करी प्राज्ञजनो सुसेवे,
तेमां अहितकर शीघा्र तजे, न सेवे. ४.
अर्थ
: — प्राज्ञजन शुद्ध चिद्रूपना स्मरणमां अहितकारी द्रव्य,